7.31.2013

නානමුරේ

මීට වසර දහසකට පමණ පෙර, ඉන්දියාවේ කේරළය


මුළු කේරළයටම අගරජුවූ සේරමන් රජතුමා නිදිසුව ලබමින් සිය සිරියහන් ගබඩාවේ සැතපී සිටියේය. රජු නිදනා පැය කිහිපයේදී එතුමන්ගේ ආරක්ෂාව භාරවූ රාජපුරුෂයෝ ද නිහඬව නිස්කලංකව ගබඩාවේ දොරටු රැකවලේ නිරතව උන්හ. මනාව පුහුණුවලත් කාර්‍යයශූරවූ සෙබල මුලෙන් මිදී රජුගේ නින්දට බාධා කිරීමට යාමට මැස්සෙකුටවත් ඉඩ ප්‍රස්ථාවක් තිබුනේ නැත. රජු සුව නින්දේය.

එහෙත්, ගතවූයේ නිමේෂයකි.  රජුගේ මඟුල් උයනේ මඟුල් පොකුණ අසලින් විශාල ශබ්දයක් පැන නැග්ගේය. පොකුණ අසලින් නොනැවතුණ එය උයන හරහා රජ මාළිගයටද එතනින් සිරියහන් ගබඩාවටද වැදුනේය. තවදුරටත් නතර නොවී රජුගේ කනෙන් ඇතුළු වී කන් බෙරයේ වැදුනේය. ඒත් සමගම රජුගේ ඇස් ඇරුණි. තම ජීවිතයට තර්ජනයකැයි බියෙන් තැතිගත් රජු වහා ඇඳෙන් (නෑ.. නෑ.. සිරි යහනින්) පැන්නේය. එහෙත් එය ජීවිත තර්ජනයක් නොව නිකන්ම නිකන් ශබ්දයක් බව දැනගත් හෙතෙම ලජ්ජාවට පත්විය. නිදිසුවයට බාධාවීම ගැන කෝපයෙන් දැවුනේය. "වහාම.. මේ වහාම ඒ ශබ්දය ඇතිකළ එකා රැගෙන එනු" රජුගේ විශාලවූ දෑස් සිය සෙබල මුල වෙත යොමුවුණි.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...