4.14.2015

සලාත් (ප්‍රවේසම් වන්න)

(ගත්තෙ මෙතනින්)
ජීවිතය විටින් විට අපට පාඩම් කියාදෙයි. වරෙක පොතෙන් පතෙන්ද, තවත් වරෙක තමන්ගේම අත්දැකීම් තුලින්ද, තවත් වරෙක අන්‍යයන්ගේ අත්දැකීම් ඇසුරෙන්ද අපි පාඩම් උගන්නෙමු. විටෙක එකම පාඩම කිහිපවරක්ම උගන්නෙමු. කෙටිකලක් තුළ පිරිසකට ස්වකීය අත්දැකීම් තුළින්ද තවත් පිරිසකට අන්‍යයන් දෙස බලාද පාඩම් ඉගෙනගැනීමට සැලස්වූවෙකි, සලාත්.

නූස් නොමිටි සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයේ දේහයකින් යුක්තවද මනාව නඩත්තු කළ කෙස්වැටියකින් හා රැවුළකින්ද යුක්තවූ ඔහු අන්‍යයන්ට ප්‍රියමනාපව පෙනෙන ආකාරයෙන් ඇන්ඳේය. පැලැන්ඳේය. පාරිභෝගික කටයුතු පිළිබඳ නිලධාරියෙක් ලෙස මීට වසරකට දෙකකට පමණ පෙර අප ආයතනයට ආ ඔහු අවුරුදු විසිගණන්වල සිටිනා බවක් පෙන්වීය. ඔහුට අනුව ඔහුගේ වයස විසිතුනකි. ඔහුට අනුව?

4.13.2015

ඒ අහිංසක මනුස්සයා මොනවා කරන්න මහත්තයෝ?

"ටී එකක් දෙන්නද සර්" ඒ ඔහු මුණගැසුණු පළමුවෙනි මොහොතයි.

මා සේවය කරන ආයතනයේ දැන් මා සේවය කරන තනතුර වෙනුවෙන් සම්මුඛ පරීක්ෂණයට ගොස් සිටියෙමි. ඒ අතරතුර කාලයේදී තේ විරාමයද එළඹ තිබූ හෙයින් තේ සාදන්නා විසින් මටද තේ පිරිනැමීමට සූදානම් විය.

"බොහොම ස්තුතියි. මම තේ බීලා ආවෙ" මම ස්තුතිපූර්වකව එය ප්‍රතික්ෂේප කළෙමි.

"කමක් නෑ සර්. බොන්න"

එහෙත් මගේ දෙවෙනිවර ප්‍රතික්ෂේප කිරීම හමුවේ තේ සාදන්නා පිටව ගියේ ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කළාක් බඳු මුහුණක් මවා ගනිමිනි.

ඒ සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් එතෙර වූ මා මෙහි වැඩට ආවෙමි.

ගුණපාල, ඒ ඔහුගේ නමයි. නූස් නොමිටි මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ ශරීරයක් තිබූ ඔහුව කවුරුත් ඇමතුවේ 'ගුණේ' නමිනි. ඒ ආදරේට නොව කටේ ලේසියට වියයුතුය.

මම කොයි තරාතිරමක පුද්ගලයෙකු වුවත් ඔවුන් මිනිසුන් ලෙස සිතන්නෙමි. ආයතනයේ පහළ සේවකයන් වුවත් මට වැඩිමල් නම් කටපුරා අයියේ කිව්වෙමි. එම නිසා ඔහු මට 'ගුණපාල අයියා' නම් විය. එහෙත් එම ආමන්ත්‍රණයම වැඩිකල් කළ නොහැකි වූයේ එය ඔවුන් ගෝනි නැතුව කරේ නැඟීමට කාරණාවක් කරගන්නා බැව් පෙනීගිය නිසාවෙනි. එහෙත් නිකම්ම ගුණේ කීමටද මට සිත් නොදෙයි. ඒ නිසා මම දැන් නමක් ගමක් ආමන්ත්‍රණයකින් තොරව කතා කරමි.

පසුකාලීනව මම නිරීක්ෂණය කළ පරිදි ගුණපාල රැකියාවට අලුත පැමිණෙන අයවළුන් හා කුළුපග වීමට උත්සාහ කරයි. ඊළඟට හෙමින් හෙමින් තම දුක්ගැනවිලි ඉදිරිපත් කරයි.

"මට ළමයි හතරක් ඉන්නවා මහත්තයෝ. හතරදෙනාම ඉස්කෝලෙ යනවා. මම හරිම අමාරුවෙන් උගන්වන්නෙ. අපිට නැති උනාට අපේ ළමයින්ටවත් හොඳට උගන්වන්න ඕනනෙ. ඔය කුමාරි මැඩම්ලා, රුවන්ති මැඩම්ලා මට හරියට උදව් කරනවා. ඒගොල්ලො පඩි ගත්තම මට ගානක් දෙනවා ළමයින්ට උගන්වන්න. "

සෑම නවකයෙකුටම මේ දුක්ගැනවිල්ල අසන්නට සිදුවෙයි. සමහර දිනවලදී අහවල් සර්, අහවල් මැඩම් දුන්නා කියා මුදල් ද ගෙනත් පෙන්වයි. ඒ දැක මා කට කොනකින් සිනාසී ඉවත බලාගන්නේ ඔහුගේ මෙවන් ප්‍රකාශ ද මතකයේ ඇති බැවිනි.

"ගේ හදන්න ගත්තා සර්. ගේ නම් ලොකුවටම හදනවා අඩුම ගානේ හැම ළමයටම කාමරයක් තියෙන්න ඕනනෙ. "

"මුළු ගේම ටයිල් කරනවා. හොඳම ටයිල් එක දැම්මෙ."

"ගැහැව්වා වැරෙන්ඩා එක. කනු දොළහයි."

තවත් දිනෙක පැමිණ ගෙට ගත් ණය පියවීමට ඇතිබව කියමින් පසුතැවිලි වෙයි. මම කිහිපවිටක් මුදල් කළමනාකරණය ගැන උපදෙස් දෙන්නට ගියෙමි. ඒවා අවසන් වූයේ මට ආර්ථික විද්‍යාව ඔහුගෙන් ඉගෙන ගැනීමෙනි. මාමාගේ පාක්ෂිකයෙකු ලෙස මාමාව ඔහු අපූරුවට අනුගමනය කරයි.

ටික දිනකට පසු රටේ එළවළු හිඟයක් ඇතිවී එළවළු මිල ඉහළ ගියේය. බත් විකුණන්නෝ එළවළු රහිතව වෙන වෙන ආදේශක යොදා සකස් කළ බත් කට හරියේ තියන්නට බැරි විය.

"බත් එක නම් කටේ තියන්න බෑ. එක එළෝලුවක්වත් නෑ. සෝයයි පරිප්පුයි අඹයි මල ජරාව"එක් දවසක් මම කීවෙමි.

"එළෝලු ගණන්නෙ මහත්තයා. එළෝලු විතරක්යැ දැන් බඩු ඔක්කොම වගේ ගණන්. අපි මේ දවස් ටිකේම කොස් තම්බගෙන තමයි වේල ශේප් උනේ"

"ගුණපාලලාගෙ ආණ්ඩුව තමයි ඉතින්"

"එහෙම කියන්න එපා මහත්තයා. කඩකාරයො බඩු ගණන් වැඩි කළාට ඒ අහිංසක මනුස්සයා මොනවා කරන්නද?"

ගුණපාල වනාහි මාමාගේ පශ්චාත්භාගය වුවත් ලෙවකන්නට සූදානම් බව මම දැන සිටියෙමි. "ඒකත් ඇත්ත එහෙනම් අටවෙනිදා උදේම හොඳ කොස් හැළියක් තම්බන් කාලා ගිහින් මාමාට කතිරෙ ගහලා එන්න මේ වගේ වැඩි වැඩියෙන් කොස්ම අපිට කන්න ලැබේවා කියලා"

ගුණපාලගේ මුහුණ ඡන්දෙන් පසු මාමාගේ මුහුණ මෙන් විය.

තෝබිත්ගේ කතාව 5 - තෝබියස්ගෙ මංගල්ලෙ

තෝබිත්.. ආයෙත් කාලෙකට පස්සේ. මට නම් හිතෙන්නෙ කට්ටියට මුල ඉඳලම කතාව මතක් කරන්න වෙයි වගේ. කතාව ලියාගෙන ගිය මට කතාව ඉවර නැතිබව අමතක උනානම් කියවපු ඔයාලා ගැන කවර කතාද? හැබැයි එහෙමම කියන එකත් නරකයි. සමහර පාඨකයො මග තොටේ හම්බුනාමත් මේ කතාව ඉවර කරන්නේ නැද්ද කියලා ඇහුවා. ඔන්න ඒ අය ඔක්කොමත් මතක් කරගෙන කතාවෙ පොඩි සාරාංශයක් කියන්නම්. කතාව මුල ඉඳලා කියවන කෙනෙකුට බාධාවක් නොවෙන්න කෙටිම කෙටි සාරාංශයක් තමයි කියන්නෙ.

අපේ කතාවේ කතානායකයා තමයි තෝබිත්. එයා බොහෝම දැහැමි කෙනෙක්. ඒ වගේම අසල්වාසීන් සමඟ බොහොම සුහදව හිටපු දුප්පතුන්ට උදව් කරපු කෙනෙක්. ඒත් දවසක් ඉතාමත් අවාසනාවන්ත විදිහට තෝබිත්ගෙ ඇස් දෙක අන්ධ වෙනවා. ඒත් එක්කම තෝබිත්ගේ සැප සම්පත් ටිකෙන් ටික දියවෙලා යන පටන්ගන්නවා.

අන්තිමේදී තමුන්ගෙ මරණය ළඟ බව තේරුම් යන තෝබිත්, තමුන්ගෙ පුතා වෙච්චි තෝබියස්ව කැඳවලා ඊට අවුරුදු ගණනකට කලින් මිදියාවේ වාසය කරන ගබයෙල් ගාව පරිස්සමට තැබූ රිදී කාසි ගැන කියනවා. ඒ වගේ මඟපෙන්වන්නෙකු සමඟ ගොස් ඒවා නැවත ගෙන එන්නටත් උපදෙස් දෙනවා.

තමුන්ට මඟපෙන්වන්නෙකු සොයායන තෝබියස්ට මුණ ගැහෙන්නෙ දෙවියන් වහන්සේ විසින්ම එවාපු රපියෙල් දේව දූතයාව. ඔහු දේවදූතයෙකු බව නොදැන ඔහුගේ මඟපෙන්වීම ඔස්සේ තෝබියස් ගමන ගිය හැටි තමයි මම කිය කිය හිටියෙ.

මේ ලින්කු වලින් ගිහින් කියවලා එනවානම් කතාව හොඳින් තේරුම් යයි.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...