හොඳම අකීකරු පුත්‍රයන්ගෙන් එකෙක් වීම

 අද කියන්න යන්නෙ චූටි කතාවක්. මම එච්චර කතන්දර කියන්න ආසා නැතිවුනත් අද මට හිතුනා පොඩි කතන්දරයක් දාන්න.මේක මම හත වසර හෝ අට වසර ඉඳිද්දී වෙච්ච වැඩක්. හතේද?.....අටේද?.. මොකේ වුනත් මොකද කතාව කියන්නම්කෝ.


එදා ආගම පීරියඩ් එකේ අපිට කියලා දුන්නෙ අකීකරු පුත්‍රයාගේ උපමාව. ඉතින් උපමාව මුල ඉඳලා අගටම කියලා දුන්න සර් පීරියඩ් එක ඉවර වෙද්දී කිව්වා. හෙට එනකොට මතක ඇතුව උපමා කතාවේ සිත්ගත්තු තැනක් චිත්‍රයට නඟාගෙන එන්න කියලා. ඇත්තටම කිව්වෙ නම් එහෙම නෙමෙයි ඕකෙන් චිත්‍රයක් ඇඳන් එන්න කියලා.  :D (පළවෙනි ජවනිකාව ඉවරයි)

(දෙවෙනි ජවනිකාව) ඔන්න මම ගෙදර ඇවිත් කල්පනා කරනවා මොකක්ද අඳින්නෙ කියලා. මට එච්චරම චිත්‍ර අඳින්නත් බෑ. මම චිත්‍ර කරන්නෙත් නෑ. කරුමෙට තේරිච්ච බටහිර සංගීතෙ කොරනවා මිසක්. හැබැයි මේකත් කියන්න ඕනෙ සමහර චිත්‍ර කරන වුන්ට හදිස්සියට චිත්‍ර සර්ට පෙන්නන්න චිත්‍රත් මම ඇඳලා දීලා තියෙනවා.දස අතේ කල්පනා කරලා මට හිතුනා කතාවෙ හොඳම සීන් එක අඳින්න. ඒ කිව්වෙ පුතාට තාත්තාව හම්බෙන තැන.  එතනනෙ කතාවෙ හරය තියෙන්නෙ. ඉතින් කොහොමහරි දඟලලා දඟලලා චිත්‍රයක් ඇඳගන්න පුලුවන් වුනා කියමුකො. හුටා.... මට පස්සෙ මතක් වුනේ. චිත්‍රෙ පාට කරන්නෙ කොහොමද? මා ගාව පාට කරන්න පැස්ටල්ද අරවද මෙව්වද මොකුත් නෑ. ඉස්කෝලෙට ගිහිල්ලා කොරන්නත් බෑනෙ හෙට පලවෙනි පීරියඩ් එකේ පෙන්නන්නත් ඕනෙ. එක චිත්‍රයක් පාට කරන්න ඔව්වා කඩෙන් ගන්න සල්ලි ඉල්ලන්නත් බෑ. අම්මලා තාත්තලා බොහොම අමාරුවෙන් වියදම් කරන බව දන්න නිසා.
 ඔන්න ඔහොම හොල්මන් වෙලා ඉන්න වෙලාවෙ මට හොයාගන්න පුලුවන් වුනා ගෙයි තිබ්බ පරන ප්ලැටිග්නම් කූරු තුන හතරක්. ඒවත් ඉවර වෙන්න ඇවිල්ලා වගේ. මට හිතුනා දැන් මේක චිත්‍රය පුරාම ගාන්න ගියොත් මගක් ගානකොට ඉවර වෙනවා කියලා. ටිකිරි මොළේ පත්තු වුනා. කරා හොඳ වැඩක්, චිත්‍රය සම්පූර්නයෙන් පාට කරනවා වෙනුවට පාට ගාන්න ඕනා තැන්වල ඉරි විතරයි ඇන්ඳෙ.ඔය විදිහට ඉරි ඇඳලා චිත්‍රයම සම්පූර්න කලා. දැන් ශෝයි.

තේරුනේ නැද්ද මන්දා. ඔය චිත්‍රෙ තාම ගෙදර ඇති ඒක හොයාගත්තම ඒකෙ පින්තූරයක් දාන්නම්. එතකන් ඔය පහල රූපෙ බලන්නකො. ඒකෙ ඔය හාර්ට් එක පාට කරලා තියෙන්නෙත් මම එදා පාට කරපු විදිහට තමා. දැන් තේරුනානෙ ප්ලැටිග්නම් පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කරපු හැටි.

(අන්තිම ජවනිකාව) පහුවෙනිදා උදේ මම ඔය චිත්‍රෙත් අරන් යනවා ඉස්කෝලෙ. මට හිතුනෙම අදනම් බොරු කරලා කියලා බැනුම් අහන්න වෙයි කියලා තමයි. ඔන්න සර් ඇවිල්ලා ගෙදර වැඩ බලන වෙලාව. කට්ටියගෙම චිත්‍ර බලලා ඉවර වුනාට පස්සේ සර්ට හොඳයි කියලා හිතුන චිත්‍ර පන්තියටම පෙන්නලා අත්පුඩි ගැස්සෙව්වා.
මම හිතන්නෙ තුනක් විතර තමයි පෙන්නුවෙ. මගෙ චිත්‍රෙත් ඒ අතරින් එකක්. සර් මගෙ චිත්‍රෙ පෙන්න පෙන්න කියනවා බලන්න මේ චිත්‍රෙ කොච්චර ලස්සනද? වැඩියෙම වටින්නෙ මේ ලමයා අලුත් විදිහට හිතලා යමක් කරපු එක කියලා ප්‍රශංසා කෝටියයි. මේ ලමයා වෙනදා කරන විදිහට පාට කරන් ආවනම් මේ චිත්‍රය මේ වගේ ලස්සන නොවෙන්නත් තිබ්බා. මමනෙ දන්නෙ ඇත්ත සීන් එක. ඒ වුනාට ඒක කියන්න ගියේ නෑ මොකද අපිට කලින් උගන්නලා තිබ්බනෙ ගුරුවරු වැඩිහිටියො එක්ක එකට එක කියන්න එපා කියලා. ඉතින් මමත් ඒක හිතට අරං කටපියන් හිටියා.
 ඔන්න ඔහොමයි හොඳම අකීකරු පුත්‍රයන්ගෙන් එකෙක් වුනේ.


-හරී-