මම නම් කියන්න බැරිතරම් හොඳින්

ජෙරී කියන්නෙ ඕගොල්ලන්ට දැක්කම ඉරිසියා කරන්න හිතෙන තරමේ මනුස්සයෙක්. එයා හැමතිස්සෙම ඉන්නෙ හරිම සතුටුදායක මුහුණකින්. කොයිවෙලේ බැලුවත් මොකක් හරි හොඳ දෙයක් තියෙනවා කියන්න. කවුරුහරි "ආ.. කොහොමද යාළුවා? " එහෙමත් නැත්නම් "කොහොමද මහත්මයා සැප සනීප?" කියලා අහපුවම කවදත් දුන්නෙ එකම එක උත්තරයයි.

"මම නම් කියන්න බැරි තරම් හොඳින් යාළුවා. ඔයාට කොහොමද?"

තවදුරටත් කියනවා නම් ජෙරී කියන්නෙ සාමාන්‍යය අවන්හල් කළමනාකරුවෙක්. මේ වෙනකොට තැන් කීපයකම වැඩ කරලා තියෙනවා. පුදුම වැඩේ කියන්නෙ ඒ ඒ අවන්හල්වල ජෙරී යටතේ වැඩ කරපු සේවකයො බහුතරයක් ජෙරීගේ පස්සෙම වැටීගෙන එන එකනෙ. ඒකට ලොකුම හේතුව ජෙරීගේ යහපත් ආකල්ප. ඊටත් වඩා ඔහුගේ තිබ්බ සේවකයන් දිරිගැන්වීමේ ශක්තිය. කිසිම සේවකයෙක් දුකෙන් කරදරයෙන් ඉන්නවාට ඔහු කැමති උනේ නෑ. දුකෙන් ඉන්න කෙනෙක් දැක්කොත් කතා කරලා ඔහුගේ දුක ඇතුළෙ සතුටක් පෙන්වලා ඔහු අස්වසන්න ජෙරීට මනා හැකියාවක් තිබුනා.

ජෙරීගේ නිතර දකින සතුටුදායක මුහුණ කාලයක් තිස්සෙ මට ලොකු ප්‍රශ්නයක්, කුහුලක් උනා. මම කාලෙකට කලින් දවසක් ගියා ජෙරීව හමුවෙන්න. ආගිය තොරතුරු කතාවෙන අතරේ මම මෙහෙම ඇහුවා. "මට තේරෙන්නෙ නෑ ජෙරී ඔයා හැමතිස්සෙම මෙහෙම සතුටින් ඉන්නෙ කොහොමද කියලා. මනුස්සයෙකුට බෑ එහෙම හැම දෙයක් ගැනම හැමතිස්සෙම ධනාත්මකව හිතන්න. ඔයා ඒක කරන්නෙ කොහොමද?"

ජෙරී පොඩි හිනාවක් නඟාගෙන මගෙ පිටට තට්ටුවක් දාලා මෙහෙම කිව්වා. "හැමදාම උදේ නැගිට්ට ගමන්ම මම මෙහෙම හිතනවා. 'ජෙරියෝ, අද උඹට තෝරාගැනීම් දෙකක් කරන්න තියෙනවා. එක්කෝ සතුටින් ඉඳීම තෝරාගන්න පුළුවන්. නැත්නම් දුකෙන් ඉඳීම තෝරාගන්න පුළුවන්.' ඉතින් මම සන්තෝසෙන් ඉඳීම තෝරාගන්නවා. නරක දෙයක් වෙච්ච හැමතිස්සෙම මට පුළුවන් එක්කෝ ඒක මත්තෙම නැහි නැහි ඉන්න. එහෙම නැතිනම් ඒකෙන් පාඩමක් ඉගෙනගන්න. මම පාඩමක් ඉගෙනගන්නවා. කවුරුහරි මට චෝදනා කරන්න ආපුවාම මට පුළුවන් එක්කෝ වරදක් විදිහට භාරගන්න. නැතිනම් ඒකෙන් වෙච්ච හොඳ දේවල් දකින්න. මම හොඳ දේවල් දකිනවා"

"ඔව්. මට තේරුනා. ඒත් ඕවා කියන තරම් ලේසිද?" මම මුහුණට අවිශ්වාසයක් නඟාගෙන ප්‍රශ්න කළා.

"ඇත්තෙන්ම ඔව්. ජීවිතය කියන්නෙ තෝරාගැනීම් ගොඩක එකතුවක් හරී. අනං මනං හලලා ගත්තාම අපි ගතකරන හැම මොහොතක්ම මොකක් හරි තෝරාගැනීමක්. ඔයා තමයි තෝරාගන්නෙ එක එක අවස්ථාවට අනුව කටයුතු කරන හැටි. ඔයා තමයි තෝරාගන්නෙ ඔයාගෙ දුකට, සතුටට අනිත් මිනිස්සුන්ට කොච්චර බලපෑම් කරන්න පුළුවන්ද කියන එක. කොටින්ම කිව්වොත්  ඔයාගේ ජීවිතය ජීවත් කරන විදිහ තෝරාගන්න ඕනෑ ඔයාමයි. "

මේ කතාවෙන් පස්සෙ මම ජෙරීව අනුගමනය  කරන්න හුඟාක් උත්සාහ කළා. ටික කලකින්ම ඒ පළාත අතාරින්න වෙච්චි නිසා ජෙරීගේ ආශ්‍රයත් අඩුවෙලා අඩුවෙලා ගිහින් නැතිවෙලාම ගියා. ඒත් මම ජෙරී කිව්ව විදිහට සතුටුදායකදේම තෝරාගත්තා. බැරිවෙච්ච වෙලාවලුත් තිබ්බා. ඒ හැමවෙලේම ජෙරී හිතින් මම ළඟ හිටියා.

අවුරුදු ගානකට පස්සෙ මට ජෙරී ගැන ආයෙත් ආරංචියක් ලැබුනා. ඒ වෙනකොට එයා ලොකු වැරැද්දක් කරලා කරදරේක වැටිලයි හිටියෙ. ජෙරී වැඩකරපු අවන්හලට බඩු ගේන්ඩ පාවිච්චි කරපු පිටිපස්සෙ දොර වහන්න දවසක් රෑක ජෙරීට අමතකවෙලා තිබුනා. ඒකෙන් ප්‍රයෝජන ගත්තු මංකොල්ලකාරයෝ තුන්දෙනෙක්  අවි ආයුධත් අරගෙන අවන්හලට ඇතුළු වෙලා සේප්පුව අරින්න ජෙරීට බල කරලා තියෙනවා. ජෙරී කලබලේට සේප්පුව අරින්න යද්දී අත ලෙස්සල ගිහින්. ආයුධයක් ගන්න යනවා කියලා හිතපු මංකොල්ලකාරයෝ ජෙරීට දිගට හරහට වෙඩි තියලා.

ජෙරීගේ වාසනාව කියන්නෙ එවලෙම අවන්හලේ සේවකයන්ට පුළුවන්වෙලා තියෙනවා ඔහුව රෝහල්ගත කරන්න. පැය 18ක සැත්කමක් කරලා සති ගණනාවක් දැඩි සත්කාර ඒකකයේ හිටපු ජෙරී ගෙදර ආවෙ එදා ඇඟට ඇතුළුවෙච්ච සමහර උණ්ඩ කෑලිත් එක්කලු. මම සිද්ධිය දැනගෙන බලන්න යද්දි මාස හයකුත් පහුවෙලා තිබුනා.

"කොහොමද ජෙරී?" මම ශෝකීය ස්වරයකින් ඔහු විමසුවා.

"මම නම් කියන්න බැරිතරම් හොඳින් යාළුවා. ඔයාට කොහොමද? බුලට් වැදිච්ච තැන් පෙන්වන්නද?"

මම බලාපොරොත්තු වෙච්ච පිළිතුරක් නෙමෙයි ලැබුනෙ. මට ඕනකමක් තිබ්බෙ නෑ ජෙරීගේ ඇඟේ තුවාල බලන්න. "එවලෙ මොනවද ජෙරී ඔයාට හිතුනෙ?" මම හිතේ තුවාල හෙව්වද කොහෙද?

"මට මුලින්ම හිතුනේ පිටිපස්සෙ දොර වහන්න තිබුනා නේද කියලා. ඒත් එක්කම මම දිගා උනා. මට මතක හැටියට තෝරාගැනීම් දෙකයි තිබ්බෙ. ජීවත්වෙනවද? මැරෙනවද? මම ජීවත්වීම තෝරාගත්තා"

"ඔයා බය උනේ නැද්ද? අඩුගානෙ සිහිය නැතිවුනේවත් නැද්ද?" මම ඇහැව්වා.

"නියම ඇටෙන්ඩන්ට්ලා වගයක් එවලෙ මා ළඟ හිටියා. ඒගොල්ලො මාව ගෙනියද්දී දිගින් දිගටම කිව්වෙ මට මොකුත් වෙන්නෙ නෑ කියලා. ඒත් වාට්ටුවට ගනිද්දි නර්ස්ලයි දොස්තරලයි මා දිහා බැලුවේ මැරිච්ච මිනිහෙක් ගානට. 'මේ මිනිහා මැරිලා ඉවරයි' මට පෙනුනා ඔවුන් එහෙම හිතන බව. මට හිතුනා මම මොනාහරි කරන්න ඕනෙ කියලා"

"ඉතින් මොනවද කලේ?"

"එතන හිටපු තප්පදෝරු කටහැකර නර්ස් කෙනෙක් කෑගහලා මගෙන් ඇහුවා මම මොනවට හරි ඇලර්ජික්ද කියලා. මම 'ඔව්' කිව්වා. දොස්තරලයි නර්ස්ලයි වැඩ නවත්වලා මා දිහා බැලුවෙ ඒ මොනවද දැනගන්න. පුළුවන් තරම් තදින් හුස්මක් අරන් මම 'බුලට්ස්' කිව්වා. කට්ටිය ඔක්කොම හිනා උනා. හිනාව අතරින් මම කිව්වා 'මම ජීවත්වීම තෝරාගෙන තියෙන්නෙ. ඒක නිසා මැරෙන්න යන මිනිහෙක් කියලා නොහිතා ජීවත්වෙන්න හදන මිනිහෙක් කියලා හිතාගෙන ඔපරේට් කරන්න' "

ජෙරීට ප්‍රතිකාර කරපු දොස්තරලාගේ දක්ෂතාවයට ස්තුතිවන්ත වෙන්න ඔහු හොඳින් ජීවත් වෙනවා. ඒ වගේම ඔහුගේ ආකල්ප නිසාත්. මම ඔහුගෙන් ඉගෙනගත්තු ලොකුම දේ තමයි එක් එක් දවස තුළ හොඳින් ජීවත්වීමට තෝරාගැනීම. අවසාන වශයෙන් කියනවා නම් සැමදෙයකටම මූලික වෙන්නෙ තමුන්ගේම ආකල්ප. තමුන්ම තමයි තමුන්ගේ ජීවිතය තෝරාගන්න ඕනෙ.

ඉතින් ඕගොල්ලො හැමෝටම '2014 වර්ෂය සතුට තෝරාගැනීමට ලැබෙන වර්ෂයක් වේවා' කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. සෑම දෙයක් තුළම සතුට පෙනේවා. සුභ නව වසරක්!

සටහන : Francie Baltazar-Schwartz ගේ කතාවක්, අනුවර්තනය කළේ හරී.


ප.ලි. :  ගල් ටික හරියට දාගත්තද?