ස්වයං-විඳවීම 2

ස්වයං-විඳවීම 1 ලිපියේදී තමුන්ටම පහරදීගන්නා කසකරුවන් ගැනත් ජේසුස් වහන්සේ මෙන් කුරුසයේ ඇණගැසුම්කන්නන් ගැනත් අපි කතාකළානෙ. අද ලිපි මාලාවේ අවසාන ලිපිය බලමු.

කසපහර ගසාගැනීමටත් කුරුසියේ ඇණ ගසාගැනීමටත් අමතරව නිරාහාරව සිටීම ආදී එතරම් දරුණු නොවූ ක්‍රියා මඟින්ද සිරුරට පීඩා ගෙනදෙන්නෝ සිටිති. නිරාහාරශීලයට කදිම උදාහරණයක් ලෙස ඉස්ලාම් භක්තිකයන්ගේ රාමසාන් සමය සඳහන් කළ හැක.

පෙර කී කාරණා මෙන් නොව නිරාහාර ශීලය කතෝලික සභාව විසින් ද අගය කොට සළකයි. එය ඉතා උතුම් පුන්‍ය ක්‍රියාවක් ලෙස සළකයි. නිරාහාර ශීලය සමඟම ඈඳෙන වචනයකි, මර්ධන ක්‍රියා (abstinence). මර්ධන ක්‍රියාවක් යනු තමුන් පිනවන කිසියම් හෝ දෙයකින් වැළකී සිටීමයි. උදාහරණ ලෙස මත්පැන් පානයෙන් වැළකී සිටීම, දුම්පානයෙන් වැලකී සිටීම, සංගීත ගායන වාදන වලින් වැළකී සිටීම සැළකිය හැක. බ්ලොග් කියවීමද තමුන් පිනවන්නක් නම් එයින් වැළකීමද මර්ධන ක්‍රියාවකි. වසරේ සෑම කාලයකදීම නිරාහාශීලය හා මර්ධන ක්‍රියා සිදුකිරීම උතුම්කොට සළකන නමුදු චතාරික කාලයේදී ඊට වැඩි වටිනාකමක් එක්වේ. මෙලෙස නිරාහාරශීලයත් මර්ධන ක්‍රියාත් දිරිගැන්වීම තුළින් කිතුනුවන් තුළ අධ්‍යාත්මික කටයුතු කෙරෙහි අවධානයක් තබාගැනීමත්, ස්වයං විනයක් ඇතිකිරීමත්, ජේසුස් වහන්සේව අනුගමනය කිරීමත් සේම පසුතැවිලි වීමක්ද බලාපොරොත්තු වේ. 

ජේසුස් වහන්සේ නිරාහාරව භාවනාවෙන් කල්ගෙවූහ

ජේසුස් වහන්සේ තම ප්‍රසිද්ධ ජීවිතය ඇරඹීමට පෙර දින හතලිහක් පාළුකරයේ නිරාහාරව භාවනාවෙන් කල්ගෙවූහ. නිරාහාරශීලය උතුම්කොට සැළකෙන්නේ එනිසායි. අදටත් දිව්‍ය සත්ප්‍රසාද වහන්සේ ලබාගැනීමට පැයකට පෙර ආහාරවලින් වැළකීම අගයකොට සළකයි. එමෙන්ම චතාරික කාලයේත් වසරේ සෑම සිකුරාදා දිනයකත් මස් මාංස වලින් වැළකීම පුරාණ කතෝලිකයන්ගේ සිරිතකි. අදටත් අළු බදාදා (චතාරික සමයේ ආරම්භක දිනය; ඒ පිළිබඳ මධුරංගගේ ලිපිය බලන්න) හා මහ සිකුරාදා (ඒ පිළිබඳ මධුරංගගේ ලිපිය බලන්න) දිනවලදී එක්වරුශීලය රැකීමට හෙවත් දිනකට එක වේලක් ආහාර ගැනීමටත් සියලු මස් මාංස ආදියෙන් වැළකීමටත් කතෝලිකයන්ට නියමව පවතී. එක්වරුශීලය රැකීම දිනකට එක වේලක් ආහාරයෙන් වැළකීම ලෙස බොහෝ දෙනා සිතාසිටියද නියම පිළිවෙත නම් දිනකට එක් වේලක් පමණක් ආහාර ගැනීමයි. නමුත් ඒ නියමයද අවුරුදු 14ත් 60ත් අතර නිරෝගී පුද්ගලයන්ට පමණක් බවද මතක තබාගතයුතුය.

ජේසුස් වහන්සේ කුරුසිය මත දිවිපිදූ මහසිකුරාදා දින  මර්ධන ක්‍රියාවේ දිනයක් ලෙස පුරාණ කතෝලිකයෝ සළකා ඇත. අද වෙනවිට බැහැරවෙමින් තිබුනත් ඔවුහු එක්වරුශීලය අකුරටම ඉටුකළහ. මත්පැනින් සංගීතයෙන් වැළකී සිටියහ. එදින ජේසුස් වහන්සේ ලේ, කුණු, දූවිලි, කෙළ, දහදිය පිරි සිරුරින් සිටි බැවින් ස්නානයෙන්ද වැළකී තිබේ.

මෙතෙක් දුරට අප මූලිකවම සළකා බැලුවේ රෝමානු කතෝලික සභාවෙන් බැහැර පුද්ගලයෝ සිරුරට වදදීම තම භක්තිය පෙන්වීමේ මාර්ගයක් කොටගත් අන්දමයි. ඒ යටතේ කසපහර දෙන්නන්ගේ කණ්ඩායම් ද කුරුසයේ ඇණ ගැසුම් කන්නන්ගේ කණ්ඩායම් පිළිබඳව ද අපි කතා කළෙමු. දැන් රෝමානු කතෝලික සභාව ඒ පිළිබඳ දරණ ආකල්පය බලමු. 

මා මුලින් පැවසූ ලෙසම මේ චාරිත්‍ර බාහිර ජනතාවට කාන්දුවූයේ කතෝලික තාපසතුමන්ලා මාර්ගයෙනි.  සිරුරට වදදීම කෙසේවෙතත් ඔවුහු සිරුර පිනවන ක්‍රියාවලින් වැළකී සිටිති. ඉතාම දිළිඳු ජීවිතයක් ගතකරති. ඇඳුම් කිහිපයකින් ආහාර ස්වල්පයකින් සැනසෙමින් අත්‍යාවශ්‍ය බඩු බාහිරාදිය පමණක් පාවිච්චි කරමින් ඔවුහු ඉතා දිළිඳු දිවියක් ගෙවති. මෙබඳු ජීවිතයක අරමුණ වන්නේ ස්වයං විනයක් ඇතිකරගනිමින් තණ්හාව ආශාව අත්හැර තම පෞද්ගලික සැපවිහරණය නොතකා දෙවියන් වහන්සේට සේවය කිරීමයි. අනිත් අරමුණ තමන්සතු සම්පත් ඉතාමත් අඩුවෙන් පාවිච්චි කරමින් වැඩි දිළින්ඳන් ප්‍රමාණයකට ඒවා බෙදාදීමේ යහපත් චේතනාවයි. ඒ අතරම තම සිරුරට නොයෙකුත් විදිහේ වේදනාගෙන දුන් තාපසවරුන්ද නොසිටියාම නොවේ. නමුත් පෙර කී සිරුරට වදදෙන ජනයාත් මේ තාපසවරුත් අතර වෙනස නම් ඔවුන් අප්‍රසිද්ධියේ මේ දේවල් සිදුකරගැනීමයි. සමහරවිට ඔහුගේ මරණයෙන් පසු ඔහු සිටි ස්ථානය පරීක්ෂා කරනතෙක් ළඟම මිතුරන් පවා මේ පිළිබඳ දැන නොසිටියහ.

ශුද්ධවන්තයන්ගේ හා ශුද්ධවන්තියන්ගේ ජීවිත කථා අධ්‍යනයේදී මෙලෙස රහසේ තම් ශරීරය පීඩාවට පත්කරගත් චරිත අපට හමුවේ. ඒ අතරින් සමහර දෙනා මුලදී ඉතාම පව්කාර ජීවිතයන් ගතකළ අය වූ අතර ඒ පව්වලට වන්දි වශයෙන් ජීවිත කාලය පුරාම මෙලෙස සිරුරට වදදුන් බව පැවසේ. බොහෝ ශුද්ධවන්තයන්ගේ ජීවිත තුළ සැඟව පැවතී මෙවැනිදෑ නිරාවරණය වූයේ ඔවුන් ශුද්ධවරයට එසවීමේ පරීක්ෂණ වලදීය. 

ෆ්‍රැන්සිස්තුමාගේ වණ කැළල් දැක්වෙන මූර්තියක්

මෙබඳු සිරුරට වදදීමක් ගැන ශු.  Dominic Loricatus  තාපසතුමා ප්‍රසිද්ධව සිටිබව මම පසුගිය කොටසේදී කීවෙමි. අසීසියේ ශු. ෆ්‍රැන්සිස් තුමා තම දෑතේ ඇතිවූ කැළල්වලින් වද වින්දේය. නමුත් එය හිතාමතා කළ දෙයක් නොවූ අතර ප්‍රාතිහාර්‍යකින් ජේසුස් වහන්සේගේ කුරුසියේ ඇණ ගැසීමේදී ඇතිවූ කැළැල් මෙන් එතුමාගේ අතේද කැළැල් (Stigmata) ඇතිවූ බව විශ්වාස කෙරේ. මීට අමතරව නිදිවැරීම (vigils), නිරාහාරශීලය, කසපහර ගසාගැනීම හා ලොම් ඇඳුමක් (hairshirt) හැඳ සිටීම වැනි ක්‍රියා ද සිදුකර තිබේ.

ලෝමඇඳුමක්

ලොම් ඇඳුම යනු  ඇඟට අපහසුවක් දැනෙන පරිදි රළු රෙදිවලින් හෝ සත්ව ලෝමයෙන් කළ ඇඟළුමකි. සාමාන්‍ය ඇඳුමට යටින් හමට තදවනසේ මෙය ඇඳීමෙන් දැනෙන අපහසුව තම පාපවලට පසුතැවිල්ලක් වන්දියක් ලෙස සළකයි. සිලීසය (Cilice) ද මෙහිම පරිණාමයක් ලෙස සැළකිය හැක. ලෝම ඇඳුමක් තරම් විශාල නොවුනත් කම්බි, ලෝහ යනාදිය එකතුවීම නිසා ඊට වඩා වේදනාවක් සිලීසයෙන් ලැබේ.

සිලීසය

පියෝ පියතුමා

1960 දක්වාම කතෝලික තාපස නිකායන් තුළ ලෝමඇඳුම් භාවිතයේ තිබිණ. මෙලෙස සිරුරට වදදෙන අය පවසන පරිදි එසේ නොකිරීමන් පළමුව පව් කිරීමේ බරපතලකම නොවැටහී යයි, දෙවනුව පාපයට ඇති කැමැත්ත හෙවත් නැමියාව අඩු නොවේ, තෙවනුව එයින් ලැබෙන අධ්‍යාත්මික සුවය අහිමි වේ.

ඔස්කා රොමෙයිරෝ අගරදගුරුතුමා

ඇමරිකානු ලේඛක ජෝන් ඇලන්ට( John Allen) අනුව හිතනවාට වඩා පිරිසක් සිලීසය පාවිච්චි කරැත ("more widespread than many observers imagine"). ඒ අතර කැන්ටබරි අගරදගුරු තෝමස් බෙකට්(Thomas Becket) වැනි පැවිද්දන් මෙන්ම Opus Dei නැමැති ගිහි සංවිධානයේ සාමාජිකයෝද වෙති. මීට අමතරව Carolingian අධිරාජ්‍යයෙකුවූ පළමුවැනි චාල්ස් ද රෝම අධිරාජ්‍යයෙකු හතරවැනි හෙන්රි ද වේ. පළමුවැනි චාල්ස් අධිරාජ්‍යයා භූමදාන කොට ඇත්තේද ඔහුගේ ලෝම ඇඳුම සහිතවය. නාවික හෙන්රි (Henry the Navigator) නමින් ප්‍රසිද්ධ පෘතුගීසී කුමාරයාද මරණය අවස්ථාවේ ලෝම ඇඳුමක් ඇඳසිටිබව හෙලිවිය. තෙරේසා මව්තුමිය(Mother Teresa), පියෝ පියතුමා(Padre Pio), ඔස්කා රොමෙයිරෝ අගරදගුරුතුමා (Óscar Romero) මෑත ඉතිහාසයේ ලෝමඇඳුම් පාවිච්චිකළ පුද්ගලයන් බව හෙළිවී හිබේ.

 තාපසවරුන් පෙන්වාදෙන පරිදි පූර්ණ අනුදැනීමකින් තොරව කෙරෙන සිරුරට වදදීමක් හෝ මර්ධන ක්‍රියාවක් ඵලරහිතය. බරපතල නොවෙන අන්දමේ ක්‍රියාවක් කළහැකි වුවද ඉතා බරපතල ක්‍රියා අනුමත නොකරයි. තමුන්ගේ පෞද්ගලික ආස්වාදය තකා හෝ ප්‍රසිද්ධිය තකා කෙරෙන වදදීම් පාපයන්ය. තමුන්ට වදදීමේ මානසික රෝගයෙන්(scrupulosity) පෙළෙන්නෙකු කරන ක්‍රියාවක් මර්ධන ක්‍රියාවක් ලෙස නොසැළෙකෙන අතර කෑම ගැනීමේ ආබාධයකින් පෙළෙන්නෙකු (anorexia nervosa. ) නිරාහාරශීලය රකින්නෙකු ලෙස සැළකෙන්නේද නැත. මර්ධන ක්‍රියාවේ නියුතු වන්නාගේ මූලික අරමුණ විය යුත්තේ ස්වයං විනයයි. අවසාන වශයෙන් සිරුර පීඩාවට පත්කරන ආකාරයේ සියලු ක්‍රම කතෝලික සභාව අනුමත නොකරන අතරම සියලු ක්‍රම ප්‍රතික්ෂේප වීමක්ද නොවේ.

තමාගේ එක් කෑමවේලක් කුසගින්නේ පෙළෙන්නෙකුට දී කුසගින්නේ සිටියහැකි නම්, තමාට අලුත් ඇඳුමක් ගැනීමට වෙන්කළ මුදලින් ඇඳුම් නැති කෙනෙකුට ඇඳුමක් ලබාදිය හැකි නම්, තමා විනෝදය සඳහා වැය කරන මුදල් දුගියෙකුගේ මූලික අවශ්‍යතා සැපිරීමට වැය කළ හැකි නම්, තමා විනෝද වීමට වෙන්කළ කාලය වෙනත් කෙනෙකුට උදව්වක් කිරීමට යොදා ගත හැකි නම් එය නියම මර්ධන ක්‍රියාවකි.

අලි අග්කාගේ ප්‍රහාරයෙන් පසු දෙවන ජුවාම් පාවුළු පාප්තුමා වේදනා විඳීම ගැන දැක්වූ අදහසකින් ලිපිය නිමා කරමි.

 

 "Christ did not conceal from his listeners the need for suffering. He said very clearly: "If any man would come after me... let him take up his cross daily, and before his disciples he placed demands of a moral nature that can only be fulfilled on condition that they should "deny themselves". The way that leads to the Kingdom of heaven is "hard and narrow", and Christ contrasts it to the "wide and easy" way that "leads to destruction." Christ does not explain in the abstract the reasons for suffering, but he states: "Follow me!". Come! Take part through your suffering in this work of saving the world, a salvation achieved through my suffering! Through my Cross. Gradually, as the individual takes up his cross, spiritually uniting himself to the Cross of Christ, the salvific meaning of suffering is revealed before him. ...It is then that man finds in his suffering interior peace and even spiritual joy."

මූලාශ්‍ර:

• Abstinence  
• Fasting and abstinence in the Roman Catholic Church 
•  Mortification in Roman Catholic teaching 
•  cilice  
• Charlemagne 
•  The Priesthood and the Vow of Poverty 
•  Why did monks and friars live a life of poverty? 
•  Fasting: A Powerful Spiritual Tool