අයිසෙ, එතකොට ටී වී එක............

පැන මඩ කඩිති වැවු තාවුලු වැහි     කාලේ
පෙන්වා මග නොමග නොවැටී යන තාලේ
සිප් කිරි පෙවූ මූසිලයින් උඩු            මාලේ
අපෙ ගුරුතුමා යයි තාමත්        ඉස්කොලේ

දුෂ්කර ගමක මඩෙන් වැකුණු මාවතක, ජාතික ඇඳුමින් සැරසී, කලු කුඩයකුත් පොත් කිහිපයකුත් අතින්ගෙන කලු පාට රාමුවක් සහිත කණ්ණාඩි කුට්ටමක් දමාගෙන, පා නගන ගුරුතුමෙකු සිහියට නැඟෙනවා නේද?   මඩ කඩිති පැන පැන ආ ගුරුතුමන්ලා මතකයේ නැතත් රෙද්ද බැනියම ඇඳගෙන බසයේ නැගී පාසලට පැමිණි  ගුරුතුමන්ලා කිහිඅදෙනෙකුව මට තාමත් මතකයි.  දැන් නම් එවැනි ගුරුවරු බොහෝදෙනෙක් විශ්‍රාම සුවයෙන් කල්යවනවා වන්නට පුළුවන.  අද කතාව එවැනි ගුරුතුමන්ලා දෙදෙනෙක් ගැන.

ගති ලක්ෂණ එකිනෙකට වෙනස් වූවත් අංග ලක්ෂණවලින් නම් මේ ගුරුතුමන්ලා දෙදෙනා කරට කර හිටියෙ. දෙන්නම ඇන්ඳෙ රෙද්ද බැනියම. දෙදෙනාම පෙනුමින් එකම වයසෙ. කලුපාට ෆ්‍රේම් එක තියෙන බෝතල් අඩි කණ්ණාඩි කුට්ටම් දෙදෙනාම පාවිච්චි කරා. දෙදෙනාම ඉගැන්නුවෙ එකම වයසෙ පන්තිවලට එක් විෂයක් භාරවෙලා තිබුනත්, දෙදෙනාම ඉංග්‍රීසි හැර අනිකුත් සෑම විශයකටම ප්‍රවීනයන් බව පෙනුනා.

මම කලිනුත් කිව්වනෙ දෙදෙනාගෙ ගති ලක්ෂණ වෙනස් කියලා. දෙදෙනාම අංශ ප්‍රධානීන් වූ නිසා මුලින් අංශ ප්‍රධානීවූ ගුරුතුමාට පළමු ගුරුතුමා කියන්නම්. පළමු ගුරුතුමා තමයි ගුරුවරු දෙදෙනා අතරින් යන්තම් ලාබාල පෙනුමක් තිබුනෙ. එතුමා බොහොම සැරපරුෂයි. යමක් ගැන අහන්නෙම සැරවෙලා බයකරලා. එතුමා පන්ති හරහා සක්මන් කරන්නෙම වේවැල අතට අරගෙන. අතේ කිව්වට වේවැල තිබුනෙ ඇඳන් හිටපු කමිසයේ අත අස්සෙ.අත් දෙක පිටිපස්සට කරන් වේවැලේ රවුම් කෑල්ල අතේ රුවාගෙන තමයි සක්මන් කළේ. කවුරුහරි ළමයෙක්ගේ දඟවැඩක් දැකපු සැණින් අත අස්සෙ තියෙන වේවැල එළියට එන්නෙ විදුලි වේගයෙන්. ඊටපස්සෙ ඉතින් 'අල්ලං බස්තං පොල්ලෙං ගහපං' තමයි.

මේ ගුරුතුමා දාලා තිබුන ලොකුම නීතිය තමයි උදේ ඉස්කෝලෙට ආවට පස්සෙත් විවේක කාල දෙකේදිත් එළියට යන්න පුලුවන් කැන්ටිමට යන්නයි වැසිකිළි යන්නයි විතරයි. තවත් තේරෙන්න කියනවානම් උදේ බෑග් එක අරන් පන්තියට ආවම ආයෙ එළියට යන්න තහනම්. යනවානම් කැන්ටිමටයි වැසිකිළියටයි විතරයි. විවේක කාලවලදීත් ටක්ගාලා කාලා බීලා වැසිකිළි ගෙහුල්ලා පන්තියට එන්න ඕනා. ඔය කාලවලදී පන්තිය අවට කොරිඩෝවල ගැවසීම දැඬි දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදක්. මේ ගුරුතුමන්ලා දෙන්නත් ඒ නීතියම අනුගමනය කළා. ඒ වෙලාවලදී වැඩකරන්න අපිට වෙනම පොතක් තිබුනා. මේ ගුරුවරු දෙදෙනාගෙන් එක්කෙනෙක් ඒ වෙලාවලදී පන්තියට ඇවිත් අපිට අත් අකුරු ලියන්න උගන්වනවා. අපිට මේ ව්‍යායාමය වහකදුරුවෙලා තිබුනෙ. ඒත් පස්සෙකාලෙ තේරුනා මේ ගුරුවරුන්ගෙ මහන්සියෙ අගය.

අනිත් ගුරුතුමා බොහොම නිවිච්ච කෙනෙක්. කිසිම වෙලේක වේවැල පාවිච්චි කරනවා මම දැකලා නෑ. ළමයින්ට හොඳ නරක කියාදීලාම තේරුම් කරන්න තමයි එතුමා උත්සාහ කළේ. පොඩි පරහකට තිබුනෙ එතුමාගෙ කන් ඇසීම දුර්වල වීම. 

"ළමයි කියන්න බලන්න ටජ්මහල් තියෙන්නෙ මොන රටේද?" ගුරුතුමා අහන්නෙ අවාරයේ පන්තියට ආපුවෙලාවක. ඔන්න ළමයි කිහිපදෙනෙක් අත් උස්සන්.

"ආ.. ඔය ළමයා කියන්න බලන්න"

"ඉන්දියාවෙ සර්.."

"පුහ්.. වැරදියි.. ළමයි වුනාම රටේ ලෝකෙ දේවල් ගැන දැනගන්න ඕනා. පොතේ ඇලිලා ඉඳලා හරියන්නෙ නෑ."

මේ වෙනකොට ඉන්දියාව කියන්න හිතන් අත උස්සපු ගොඩ දෙනෙක්ගෙ අත් පහළ ගිහින්.  වෙන උත්තර දෙන්න බලාගෙන ඉන්න කිහිපදෙනෙක් තාමත් අත උස්සන්.

"අපෝ.. මෙච්චරද උත්තර දන්නෙ.. කෝ.. ඔය කෙළවරේම ළමයා කියන්න" ප්‍රශ්නය වෙනත් කෙනෙකුට.

"සර්.. චීනය"

"ආන්න හරි.. ඉන්දියාව තමයි" ඊටපස්සෙ ඒ ආශ්‍රිත වටපිටාව ගැනත් පොඩි විස්තරක් දැනගන්න පුලුවන්.

 ඊළඟ සිද්ධිය වුනේ එක්තරා උදේක. ඒ දවස්වල ඉස්කෝලෙ පටන්ගත්තෙ අටටනෙ. උදේ හතාමාර වෙද්දි විතර දෙවන ගුරුතුමා ආවා පන්තියට. වෙනදා වගේම ලෝකය ගැන ටිකක් කියාදුන්නා.

"දැන් අත් අකුරු පොත් ගන්න" ඇවිල්ලා ඉන්න ළමයින්ගේ බෑග්වලින් අත් අකුරු පොත් එළියට එනවා. 

"මම ඊයෙ බලපු පොත්වලත් සෑහෙන්න අකුරු වැරදියට ලියලා තිබුනෙ. මේ ළමයි ගොඩක් වරද්දන අකුරක් තමයි 'ප'යන්න. 'ප'යන්න ලියන්නෙ මෙහෙමයි දරුවනේ. " ගුරුතුමා ලොකූ 'ප'යන්නක් කළුලෑල්ලෙ ලියනවා. ළමයිත් මීයට පිම්ඹා වගේ නිස්සද්දව ඒක පොතේ ලියාගත්තා. 

ඊළඟට ගුරුතුමා පන්තිය වටේ යනවා 'ප'යනු බලන්න.  'මෙතන රවුම් කරන්න පුතේ' 'මෙතන තව චූටි වෙන්න ඕනෙ' ඔය වගේ කතා තමයි ටික වෙලාවක් යනකන් ඇහෙන්නෙ. කට්ටිය ඇතිවෙන්න 'ප'යනු ලියනවා.

"හරි තව අකුරක් බලමු" හුණු කූරගත්තු ගුරුතුමා ලොකූවට තියෙන 'ප'යන්න ළඟින්ම තව අකුරක් ලියනවා. මෙච්චර වෙලා මීයට පිම්ඹාවගේ තියෙන පන්තියෙ 'කිචි කිචි' හඬක් මතුවෙන්නෙ ඔයවෙලාවෙ. බෝතල් අඩි කණ්ණාඩි කුට්ටම අතින් අල්ලල ඊට යටින් කළුලෑල්ල බලන ගුරුතුමාට කරන්ට් එක වැදුනා වගේ. හුණුකොට්ටෙ ගන්නවත් පමානොවී අතින්ම 'සට සට' ගාලා කළුලෑල්ල මකලා ගුරුතුමා පන්තියෙන් එළියට ඉගිල්ලෙනවා අපි බලා හිටියෙ කටවල් අතින් වහගෙන.

ඔහොම ටික කාලයක් ගෙවිලා යද්දි අර කලින් කියපු මුල් ගුරුතුමා විශ්‍රාම යනවා.   විශ්‍රාම යන්න ඔන්න මෙන්න හිටියත් ඒ පුරප්පාඩුව පුරවන්න වෙන්නෙත් කලින් කියපු කතා දෙකේම කතානායකයා වුනු ගුරුතුමාට.

ඔය කාලෙ තමයි ටීවී ගේම් රටපුරා බෝවෙන්නෙ. අර මැස්සො මරන්න, තාරා දඩයමේ යන්න එතකොට සුපර් මාරියෝ කොල්ල එක්ක යන්න තියෙන්නෙ අන්න ඒකක්. ඉස්කෝලෙට සෙල්ලම් බඩු ගේන්න තහනම් වුනාට දවසක් එකෙක් ටීවී ගේම් සෙට් එකක්ම උස්සන් ඇවිත් තිබුනා. මොකට ගෙනාවද මන්දා? සමහරවිට වෙන එකෙකුට දෙන්න වෙන්නැති. ඒත් ඒක හංගගෙන ඉන්නවුනේ නෑ. අනුන්ගෙ ඕපාදූප හොයනවා ඇරෙන්න වෙන වැඩක් නැති සිස්සනායක අයියලා විවේකකාලයේදී සෙට් එක පිටින්ම අංශප්‍රධානී ගුරුතුමාට භාරදීලා තිබුනා. විවේක කාලයෙන් පසුව අයිතිකාරයාට ඇමතුමක් ලැබුනා.

 

ටීවී ගේම් එකේ අයිතිකාරයා දැන් අංශප්‍රධානී කාමරයේ. 

 "මොකක්ද අයිසෙ මේ ගෙනත් තියෙන සුකුරුත්තං බාන්ඩෙ?" ගුරුතුමා තදින් කතාකරනවිට 'දරුවො' යන්න 'අයිසෙ' වෙයි.

"ටී වී ගේම් එකක් සර්"

ගුරුතුමාගේ දිව එළියට පනී.  "හෑ.. මොකක්?"

"ටී වී ගේම් එකක් සර්"

"මොකක්ද මේකෙන් කරන්නෙ?"

"ගෙදර ටී වී එකට ඕක ගහලා එක එක ක්‍රීඩා කරන්න පුලුවන්. මේකට තමයි පීස් එක දාන්නෙ. මෙව්වලින් එක එක එව්වා කරන්න පුලුවන් " කොලුවා ජොයිස්ටික් ඔබා පෙන්වයි.

"එතකොට මේ පිස්තෝලෙ"

"වෙඩිතියන්න සර්"

"කොහෙටද?"

"ටී වී එකට"

"ටී වී එකට??" ගුරුතුමාගේ ඇස් උඩයයි.

"ඔව් සර්"

"ටී වී එකට ?? " ප්‍රශ්නය නැවතත්.

"ඔව් සර්. ටී වී එකේ රූප යද්දි මේකෙන් වෙඩි තියනවා"

"අයිසෙ, එතකොට ටී වී එක කුඩුනෙ."

විශේෂ ස්තුතිය : උඩම තියෙන ගුරුතුමාගෙ චිත්‍රය ගත්තෙ  සිතක සිතුවම බ්ලොගයෙනි.