ගාණු ළාමයි එන්න මේ පය්යිය වටේ තූත්තිරි ගලාවන්ඩ

කලින් පෝස්ට් එකෙදි වගේම අදත් කියන්න යන්නෙ කථාවක්. සමහර කට්ටිය නම් මගෙ බ්ලොග් එකේ නිකම්ම නිකම් කතා කියනවට කැමති නෑලු. :) ඒක නිසාම කථාව කියන්න කලින් පොඩ්ඩක් වට වන්දනාවෙ ගිහිල්ලම එන්නම්.

ලොරොන්සෝ ද අල්මේදා

ඕගොල්ලො ඉස්කෝලෙ ගියානම් දන්නවා ඇතිනෙ අපේ රට ඉතිහාසෙ එක්තරා කාලෙකදි යුරෝපීය ජාතින්ට යටත්වෙලා හිටිබව.  මුලින්ම පෘතුගීසීන්ට ඊටපස්සෙ ලන්දේසීන්ට ඊටත් පස්සෙ ඉංග්‍රීසීන්ට යටත් වෙලා තිබුණා. ඉතින් පුතේ, ඔය පෘතුගීසීන් තමයි අපේ රටට රෝමානු කතෝලික ආගම ගෙනාවෙ. මතකද අර මී හරක් හමක් එලාගන්න තරම් ඉඩක් ඉල්ලුව සිද්ධිය? ඒ ඉල්ලුවෙත් මේ ගොල්ලොම තමා. ඉතින්1505දි හාහා පුරා කියලා ලංකාවට ගොඩබැහැපු පෘතුගීසී නැව්වල හිටපු පූජකවරුන් මගින් අපේ රටේත් රෝමානු කතෝලික දහම පැතිරෙනවා. 

ඔහොම කාලයක් ගියාට පස්සෙ ලන්දේසීන් බලය අත්පත් කරගන්නවනෙ. ඊටපස්සෙ තමයි ලංකාවෙ කතෝලික පීඩන සමය ඇතිවෙන්නෙ.  මොකද ලන්දේසීන්ගෙ ආගම වුනේ ප්‍රොතෙස්තන්ත ආගම. තේරෙන විදිහට කිව්වොත් කාලෙකදි රෝමානු කතෝලික සභාවෙන් කැඩී වෙන්වී පිහිටුවාගත් වෙනත් ආගමක්. ලංකාවේ මුහුදුබඩ ප්‍රදේශවල පාලනය අල්ලාගන්නා ලන්දේසීන් තම පාලන ප්‍රදේශය තුළ වෙනත් ආගම් ඇදහීම තහනම් කරනවා. වෙනත් ආගම් ඇදහූවන්ට, විශේෂයෙන් කතෝලිකයන්ට, කොන් කිරීමේ පටන් මරණය දක්වාවූ දඬුවම් ලබාදෙන්න ඔවුන් පසුබට වෙන්නේ නෑ. කතෝලික පූජකවරුන් සමහරක් රටින් පිටුවහල් කරනු ලබන අතර සමහර උතුමන්ලාට මරණ දඬුවම ලැබෙනවා.

භාග්‍යවත් ජුසේවාස් පියතුමා

පියතුමන්ලා නොමැතිකමින් ආගමික වතාවත් කරගෙන යා නොහැකිව අසරණව සිටි කතෝලික ජනතාවගේ සරණයට පැමිනියේ ඉන්දියානු ජාතික ජුසේවාස් පියතුමායි.  දේව සේවය වෙනුවෙන් තම ජීවිතය පරදුවට තැබූ එතුමා සන්නාසියෙකුගේ වෙස්ගෙන රෝමානු කතෝලික නිවෙස් වලට යමින් ආගමික වතාවත් ඉටුකරදෙනවා. එතුමා ගැන වැඩි විස්තර අනාගත ලිපියකින් කියන්නම්. 

ඊටපස්සෙ තමයි සුද්දගෙ ආණ්ඩුව එහෙමත් නැත්නම් ඉංග්‍රීසි ආණ්ඩුව ඇතිවෙන්නෙ.  රටේ යලිත් ආගමික නිදහස ඇතිවෙනවා. රෝමානු කතෝලිකයන්ට නිදහසේ ආගමික වතාවත් කරගැනීමේ අවකාශ ලැබුනත් ප්‍රමාණවත් තරම් පියතුමන්ලා රටේ නෑ. මේ අඩුව පුරවන්න තමයි වෙනත් රටවලින්, වැඩිපුරම යුරෝපා, රටවලින් පියතුමන්ලා පැමිණෙන්නෙ. ඒ ආපු පියතුමන්ලා අපේ රටේ භාෂා ඉගෙනගෙන කතෝලික ජනතාවට අනුශාසනා කරනවා. හැටගණන් වනතුරුම දිව්‍ය පූජාවන් පැවැත්විලා තියෙන්නෙ ලතින් භාෂාවෙන් නිසා ආගමික වතාවත් වලට නම් භාෂා ප්‍රශ්නයක් වෙලා නෑ.

ඔන්න ඔය කාලෙ, සුද්ද රට දාලා යන්න ඔන්න මෙන්න කාලෙ, අපේ පල්ලියෙත් ඉඳලා තියෙන්නෙ ප්‍රංශ ජාතික පියතුමෙක්. ඒ කාලෙ අපේ ලොකුඅම්මලා(grandmother) අවුරුදු පහළොවේ දාසයේ ලමිස්සියොලු. මම කලින් ලිපියකත් කිව්වනෙ මම පූජා උදව් කොලුවෙක් හැටියට පල්ලිය අතුගාපු හැටි, පල්ලියෙ තණකොළ විසි ගහපු හැටි. ඒ කාලෙත් ඒ වගේම ළමා වයසෙ කට්ටිය එකතුවෙලා පල්ලිය සුද්ද පවිත්‍ර කරන්න ශ්‍රම දායකත්වය දීලා තියෙනවා. 

ලොකුඅම්මා ගිහිල්ලා තියෙන්නෙ පල්ලියෙ ඉස්කෝලෙට.  අදටත් තියෙන්නෙ රෝ.ක. විද්‍යාල කියලා අන්න ඒකකට. ඉතින් මේ ඉස්කෝලෙ එක එක පන්තිවල ළමයින්ට පැවරෙන වැඩක්ලු පල්ලිය සුද්ද පවිත්‍ර කිරීම. එදා ශ්‍රමදානෙ බලන්න පියතුමත් ආවලු. ඇවිත් ළමයි එක්ක කතාබහ කරාට පස්සෙ ඔන්න ශ්‍රමදානෙ පටන් ගන්නයි ලෑස්තිය. 

"පිරීමි ළාමයි උදාලුත් අරන් එන්න. මේ තණාකොළ අයින් කරන්න"  කියලා පිරිමි ළමයි ටිකට පල්ලිය වත්තෙ තිබුණු තණකොළ වගයක් උදලුගාන්න පැවරුවලු. 

"ගාණු ළාමයි එන්න මේ පය්යිය වටේ තූත්තිරි ගලාවන්ඩ" කෙල්ලො ටික එකම හිනාවයිලු. පියතුමාට හිතාගන්න බෑලු මොකට හිනාවෙනවද කියලා. මේ කතාව මට කියන ගමනුත් ලොකුඅම්මා හිනාවුනා මතකයි. 

මම හිතන හැටියට වෙනත් ජාතික පියතුමන්ලාගේ වැරදි උච්චාරණ නිසා අදටත් කතෝලිකයො සමහර වචන වැරදියට වහරනවා. උදාහරණයකට කියනවා නම් පියතුමන්ලා පදිංචිව සිටින ගොඩනැගිල්ලට සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරෙ කියන්නෙ 'ලැබුංගේ' කියලා. 'ලැඟුම්ගෙය' යන වචනයෙ වැරදි උච්චාරණය වෙන්න ඕනෙ. ඒ වගේම කනත්තෙ  කියන ආගමෙන් පිට අය වලදාන කොටස 'ජිංතීගුව' කියලා කියන්නෙ 'බිම්තීරුව' යන්නේ වැරදි උච්චාරණයක්. 

ඉතින් ලොකුඅම්මා ඔයවගේ කතන්දර ඉන්න ගමන් කියනවා.  ජපන්නු ලංකාවට බෝම්බ දාද්දි හැංගුන හැටි ආදී ඉතිහාස කතාත් කිව්වා. ඒවා හරියටම මතක නැතිනිසා ආයෙ අහලා බ්ලොග් එකේ දාන්නයි හිටියෙ. 'ප්‍රමාදය පසුතැවිල්ලට හේතුවේ' කියනවනෙ. ලොකු අම්මා නැතිවෙලා මාසයක් ගතවුනා. ඒ වෙනුවෙන් තමයි මේ පෝස්ට් එක.