මාමාගේ ඇටේ..............18+

මේක පොඩි එව්වොන්ගෙන් වහන්න මට නම් උවම්නාවක් තිබ්බෙ නෑ ආයිබෝන්ඩ. ඒත් කොහෙද මේ කතා කෑල්ල කියපු එකා කියනවනෙ ලොකු ඈයොන්ගෙ ඒවා හිච්චි එවුන්ට පෙන්නන්න එපැයි කියලා. කතාව කියපු එකාගෙ කීම අහක දාන්නෙ කොහොමැයි. ඔන්න පොඩි ඈයොන්ට මේ පැත්ත තහනම් එහෙනං.

මේ කතාව අපේ ගම් පොජ්ජෙ ඉන්න එක පවුලකට වෙච්ච සිද්ධියක් ඕං. මට කිවුවා ගමටම කියන්න කියලා. බ්ලොග් කඩමාල්ලක් අටෝගෙන එක එක දේවල් ගැන පෝස්ට් දාන මං මොන හිතකින්ද අප්පේ ඉල්ලීමක් කොළාම බෑයි කියන්නෙ. මම කොහොමත් ඇහැකි දෙයක් තියෙනවනම් නෑ බෑ නොකියා කොරන මිනිහා වෙච්චිකොට. පුරාජේරුව පැත්තකින් තියලා දෙසාබාන්නම්කො කතාව.

මේ පවුල එකතැන් වෙලා, එකතැන් වෙලා කිව්වෙ ලෙඩවෙලා ඔත්පල වෙලා නෙමෙයි ආයිබෝංඩ එක වහලක් යටට ඇවිල්ලා දැන් අවුරුදු තිස් ගාණකටත් වැඩී මගෙ හිතේ. ඔය පවුලෙ ගෘහමූලික උන්නැහැගෙයි හාමිනේගෙයි විනෝදාන්සෙ වුනේ වැවිල්ල. මේසන් උන්නැහැ කෙනෙක් හරි වඩු උන්නැහෙ කෙනෙක් හරි වැඩක් කොරන්නෙ නැතුව ලතවෙනවටත් 'වවාගෙන කනවා' කිව්වට තමුන්ගෙ වත්තෙ පිටියෙ එළවළුවක් පළතුරක් එහෙම වවාගෙන කන එක බොහෝම හොඳ කටයුත්තක්. මේ ගෘහමූලික උන්නැහේ කාලෙකට ඉස්සර උඩහ පළාත්වලට ගොහුන් හේන් වවලා තිබ්බ හින්දා ඒ පළපුරුද්දත් තිබුනා. අනික් එක හාමිනේගෙ සීයත් කොණ්ඩෙ බැඳපු තමුන්ගෙ හවිහත්තියෙන් එළවළු පළතුරු වගාකොරාන ජීවත් වෙච්ච ගොවි මහත්තැන් කෙනෙක්ලු.

 මේ කතාව කිව්ව කොළුවට මතක ඒකා අවුරුදු තුන හතර සන්දියෙ ගෙදර එළෝළු පලා වවලා තිබ්බ හැටිලු. ඒ කාලෙ ඒකට ඒකගෙ අම්මණ්ඩි කෑගහනවලු "තරු කඩන්න එපා " කියලා. තරු කිව්වෙ අහසෙ තරු නෙමෙයි මහත්තයෝ නෝනො නියම විදිහට නොපැහිච්ච ඵළදාවටයි තරු කියන්නෙ. මම කිව්වා "අනේ පලයන් කොල්ලො යන්න " කියලා මම කිව්වෙ මූ ගජබින්නාලංකාරෙ අරින්න හදනවා කියලා මගේ හිතට මෙව්වා වුන නිසා. මේ බොලේ මේකා විගහට ගෙදර දුවලා පොටෝ කෑල්ලක් ගෙනාපි. ඔන්න මමත් ඔහේ පැත්තකින් ඒක එල්ලලා දැම්මා.

කොල්ලා පොඩි එකා කාලෙ ගත්තු එක

ඔහෝම උන්දලා කාලයක් තිස්සෙ ගෙදර වගා කළාලු දිගින් දිගටම. මම ඉතින් උගෙන් ඇහුවා "තොපේ ගෙදර දැනුත් හිටෝනවද එළොළු" කියලා මූ ගත්කටටම කියාපි "ඔව්" කියලා.

"අනේ මාමගෙ කෝ චෝක් බලන්න නෙමෙයි ආවෙ මේ වැඩේ කොරවගන්න"

"හරි හරි බොලාට එළකිරි වගේ කොරලා දෙන්නම් ඕනෙ වැඩක්. ගාටමුද පොඩ්ඩක් උඹ්ලෑ ගෙවල් දිහාට"

"මොකටෙයි මාමෙ"

"නෑ බං අද රෑට උයන්න එළෝළුත් නැද්ද මන්දා ගෙදර"

"යං යං අපේ ගෙදරින් දෙඤ්ඤං. උඹලටත් පගාව නොදී බෑ වැඩක් ගන්න"

මාත් ඉතින් එහා ගෙදර සේතං අප්පුගෙ ලොකු එකා ඒරොප්පෙ ඉඳන් එද්දි ගෙනාපු කැමරා කට්ටද මොකක්ද කියන එක. ඇයි අප්පේ අර හුටස් ගාලා පිංතූර එන එක. එන්න ඒකත් ටිකකට ඉල්ලාගත්තා. මට නං ඔය සුකුරුත්තං බෑ. බොරු කියන්නෙ මොකටද? අරූ දන්නෙ නැතෑ ඕක ඔබලා පිංතූර කෑලි දෙකක් ගන්ඩ.

ඈතදිම මට තේරුනා මූ දෙසාබෑවෙ මුසාවක් නොවන විත්තිය. ඈතටම පේනවා නිල් පාටට දිළිසි දිලිසි එලෝලු වැලුයි ගසුයි. ඌ කියපු හින්දා මේක ලිව්වට මොකෝ හෙට උදෑනැක්කෙම ඌ සරම උස්සන් එයිද දන්නෙ නෑ ඇස් වහ කටවහට ගස් මැරිලා කියලා.  නිල් පාට කිව්වෙ සාහිත්තෙන් දුන්න නිසා. සාහිත්තෙන්.

"යං මාමෙ ඇතුලට"

මූ එහෙම කිව්වට මොකෝ මගේ හිතගියෙ උන්ගෙ සිමෙන්ති වැටට. ඒකෙ පෝට්ටරයක් අලෝලා. මං හොඳට ළංවෙලා බැලුවෙ කවුරුහරි ඇනෝවෙක් කැලෑ පත්තර කඩදහියක්වත් ඇදලා ඇරලද කියලා තාප්පෙ වැහෙන්න.

"මොකක්ද බොලේ මේ."

"ඕක තමයි මාමෙ මිනිස්සුන්ට පේන්න ගහන්න කිව්වෙ "

"ආ.. මේකද? එතකොට මේ උඹලැයි මාමද විරිත්තගෙන ඉන්නෙ"

"ඔව් ඔව් මාම තමයි උන්දැ රජවුනාට පස්සෙනෙ ඔය වැඩේ පටන් ගත්තෙ"

"මරු පෝට්ටරේ බං හී.හි.."

"මොන පෝස්ටරයක්ද ඔය බැනර් එකක්නෙ"

"අහවල් එකක් වුනත් කාරි නෑ..මේ හුට්ටප්පරෙ මානලා පින්තූර කෑල්ලක් ගනින්. ඒකත් එල්ලන්නන් ගමේ වුන්ට පේන්න. නොදැක්ක වුනුත් ඇතිනෙ. "

ඌ එහෙට මෙහෙට මානලා හුචස් ගාලා දෙක තුනක් ගත්තා.

"මාමෙ අපේ මාමගෙ මූන වහලා දාපන්"

"ඒ මොකෝ"

"උන්දැගෙන් අහන්නැතුව දාලා. උන්දව කවුරුහරි අඳුනගත්තොත්....උන්දෑ ලෙඩේ අදීවි"

උන්ගෙ මාමගෙ පෝට්ටරේ

මහතේලට නෝනලාට බලාගන්න ඒකත් එල්ලුවා ඕං. ඔය පෝට්ටරේද බැනරෙද මොකක්ද එක උන්ට ගෙනත් දීලා තියෙන්නෙ ඒ පළාතේ කුසිකර්ම නිළධාරිද කවුදෝ මන්දා මහතැන් කෙනෙක්ලු. ඒ කොල්ලන්ගේ මාමා වැඩක් පටන් අරන් ගෙවල් දස ලක්සෙකටද කොහෙද ගොවිතැන් බත් පුරුදු කොරන්න කියන්නෙ. අලුතෙන් වවන එව්වො ඒ පළාතෙ නැති හින්දා කලින් එළෝලු හිටෝලා තිබ්බ කොල්ලන්ගෙ ගෙදරටත් ඔය පෝට්ටරේයි පොතකුයි දුන්නා කියලා තමයි ඌ දෙඩෙව්වෙ.

"පොතෙත් පින්තූර කෑල්ලක් දියන්කො" කිව්වම මූ දුන්න එක තමයි ඔය තියෙන්නෙ.

"මොකෝ බොල මේ පිටුව ගැහුවෙ. පොතක ගහන්න ඕනෙ කවරෙනෙ."

දාපු පොත

"පිස්සුද මාමෙ ඕක තමයි වැදගත්. කවරෙ කන්ටෙයි." දීපන්කො උත්තර.

"ඕක දැක්කම වටේ පිටේ උන්ගෙ ඇස්වල කටු අනින්නා වගේ මාමෙ. උන් පාරෙ යන්නෙ පුටු පුටු ගගා බැන බැන. ඉරිසියාවෙ පැලෙනවා. 'මුන්ට නිකන් ඉඳන් දහ දහක් කල්ල මරේ නේද?' තැන් තැන් වල කියෝලත් තියෙනවා. එදායින් පස්සෙ සමහර එවුන් මූණ බලන්නෙත් නෑ. පිස්සු යක්කු. හරියට උන්ගෙ දෙයක් අපි ගත්තා වගේ."

කෙහෙල්මල

"ගණන් ගන්න එපා කොලුවො" මම වටපිට බැලුවෙ මුගෙන් කඩා ගන්න පුලුවන් මොනාද කියලා. අළු කෙහෙල් මල් කෑල්ලකුත් තිබුනා. ඕක ඉල්ලුවොත් කුනුහර්ප අතෑරලා දායි. වටේ පිටේ උන්ගෙ කයිකතන්දර හින්දා කොලුවා අහල පහල උන්ගෙ අම්ම තාත්තට පින් දිදී හිටියෙ. ඒ අතරෙ ඌට කියලා පොටෝ කෑලි තුන හතරක් මාන ගත්තා.

"දැන් උඹලට දහ දහක් බඩු හම්බුනාද කොලුවො"

"දවසක් ආටා එකක ඇවිත් දීලා ගිහින් තිබුනා මාමෙ."

"ඈ බොල ආටා කෑල්ලක් පිරෙන්න බඩු දීලද තෝ මේ කන් කෙඳිරි ගාන්නෙ. මට අහවල් එක ලියන්න කියලද කියන්නෙ"

"මෙන්න දහදහේ බඩු" ඌ මොනාද මල්ලක් ගෙනත් හැලුවෙ නැතෑ.

"මොනා බොල මේ?"

මාමගෙ ඇට

"මාමගෙ ඇටයි පෝරයි"

මාමගෙ පෝර

"හික් හික් මේ ටික දහ දහක්ද?"

වටේ පිටේ උන්ගෙන් කයිකතන්දරත් අහලා ගේ ඉස්සරා පෝට්ටරෙත් අමුනගෙන ඉඳලා ඌට ලැබිලා තියෙන දේවල්. හි..හි..

කරවිල

"බොලාට කන්න අලුත් එලෝළු ලැබුනෙ ඒ මදෑ." ඇත්තම කියන්ඩ ආයිබෝන්ඩ මං හිතාගන හිටියෙත් මුන්ට දහ දහක බඩු ලැබිලා කියලා. පෝට්ටරේ එල්ලගන්න බැරි වෙච්ච එකට මාත් විස්සෝපෙන් හිටියෙ. කොහෙද ටෙලිවිසොන් එකේ කිව්වෙත් එහෙමනෙ. අම්මේ පෝට්ටර් නොලැබුන එකමයි හොඳ. අනේ වාසනාවන්. ඌට තියෙන දුකත් ඒකම තමා. ඌට හම්බෙච්ච නැති දහදහකට වටේ පිටේ උන් ඉරිසියා කොරන එක.

"මාමෙ මේ ටික ගන්ඩ" අප්පේ කිරි කිරි මෑ ටිකකුයි. බණ්ඩක්කා ටිකකුයි. ආසාවෙ බෑ. "ඔය දහ දහේ පෝර ටිකත් මාමා ගන්ට"

"ඒ මොකෝ"

"අපි දාන්නෙ කොම්පෝස් මාමෙ. අපි කන එව්වට වහ දාගෙන කන්නෙ මොකටද?" කොම්පොස්ද මොනාද කියලා මුන් දාන්නෙ දිරච්ච කුණුද කොහෙද? හි..හි..අපි නොදන්න කොම්පෝස්. ඔය තියෙන්නෙ ඉටි කවරෙකින් වහලා උන්ගෙ කුණු ගොඩ.

කොම්පෝස්ලු හි..හි..

"මටත් එපා කොලුවො ඔව්ව හිටවන්න මට වෙලා නෑ. මම ඉඳලා හිටලා මේ පැත්තෙ ගාටන්නන්කො"

"මාමත් නිකන් අපේ නෑයො වගේ. වෙලා නෑ අපි හිටෙව්වට හරියන්නෙ නෑ කිය කිය ඇවිත් අපි හිටෝපුවටම කෙළලා යනවා" මූ ඇනුම්පදයකුත් කිව්වා නේද? මූට දෙන්න හිතයි. අත් දෙකේම එළෝළු හින්දා බේරුනා කියලා හිතාගනින් පුතෝ.

"මොනාද බොට වෙන්න ඕනෙ"

"මගේ සිද්ධිය ගොහින් ඔය උඹේ බොගේද මොකේද ලියපන් මාමා. එතකොට ගමේ උන් දැනගනීනෙ මට හම්බුන ලබ්බක් නෑ කියලා. අනික ඔය පින්තූරු දකින එකෙක් හරි ඇටයක් හිටෙව්වොත් ඒකත් ලොකු පිනක්නෙ"

"උන් වගා කොරනවා බන්. බාන් බඩියෙ. අමුතුවෙන් මොනා උගන්නන්නද?"

"මොකේ??"

බණ්ඩක්කා

"හරි හරි වැඩේ කෙරෙයි කොලුවො. මං ගෙහුන් එඤ්ඤං" ඕකට බාන් බඩී කියාදෙන්න ගියොත් රෑට උයන් කන්න වෙන්නෙ නෑ.

 

මෑ

රාබු

කතාව ඇමුණුවට පස්සෙයි මන්දු වුනේ මාත්තුරුකාවක් නෑ කියලා. කොලුවා හැන්දෑකොරේ මේ අහ ගෑටුවම තමයි අහගත්තේ උගෙන්.

"මොකටෙයි කොලුවො 18+ කියලා දාන්නෙ"

"චූ කොල්ලන්ට මෙවැයින් වැඩක් තියෙනවැයි මාමෙ. උන්යැ අපේ මාමලාව පත් කොරන්නෙ. ඒක හින්දා 18+ කියලා දාපන්"

"අනේ මන්දා 18+ දැකලා කෙල පෙර පෙර අලුගුත්තේරු කතා කියවන්න එන එවුන් පවු බන්"

"ඇයි මේක අලුගුත්තේරු කතාවක් නෙමේද?" කොල්ලා කිව්වම කියන්න ආපු මෙව්වා ඔක්කොම උගුරෙන් පහළටම පල්ලම් බැස්සා.

අලුගුත්තේරු කතා බලන්න ආපු නෝනලා මහතැන්ලා ඌව අල්ලගතනම් මේ අහිංසක මාව අතෑරලා. බාන් බඩි ඇත්තොත් පොළොව කොටලා පැළයක් දෙකක් හිටෙව්වනම් මල් හතයි ආයිබෝන්ඩ. මේක කියවෙන හැම ඇත්තම ඇත්තිම අඩු ගානෙ එක ඇටයක්වත් හිටෙව්වොත් හිට් ගාණට පැළනෙ බොලේ. ඔන්න කොරනවනම් වැඩේ. ගෙහුං එඤ්ඤං.

ප.ලි: ඔන්න කොල්ලෝ කිව්ව විදිහට බ්ලොගියෙ දැම්මා. මෑයි බණ්ඩක්කයි පංකාදු පහයි ඈ...