මම දුටු කොටි ................5

මම කියාගෙන යන්නෙ කොටින්ව මම දැකපු කතන්දර ටික. බලපු නැති අය පේළියට බලාගෙන ආවානම්.

මගේ කොටි නැටුම්

මම දුටු කොටි  

මම දුටු කොටි..........2

මම දුටු කොටි..........3

මම දුටු කොටි..........4

එදා පණ්ඩිවිරිච්චාන් පාර වහලා තිබ්බා මතක ඇතිනෙ. ඒ වුනත් එදායින් පස්සෙ ඒ පාර ආයෙම විවෘත වුණා. ඒක නිසා අපේ සුපුරුදු නාන පොට් එක මඟ ඇරුනෙ එදා දවල් විතරයි.  දවසක් නාලා එන අතරෙ ගිනි කාස්ටකේ හින්දමද කොහෙද අපේ නංගියෙකුට ආසාවක් ඇතිවෙලා තිබුණා කූල් බීම එකක් බොන්න. කෝලා වගේ කඩෙන් ගන්න එකකුත් නෙමෙයි සරුවත් කාරයෙක්ගේ සරුවතුත් නෙමෙයි ගෙදර හදපු කූල් කෝඩියල් එකක්ලු ඕනා. කෝඩියල් නම් දෙන්න බැරියැ. ඒත් කූල් එව්වා කොහෙන් හොයන්නද? 

"කොහෙන්හරි අයිස් කැට හොයන් හදමු."

කියන උන්ට නම් කියන්න බැරියැ. අපි යන්නෙපායැ අයිස් කැට හොයන්න.ඔහොම ඉස්සරහට එද්දි හම්බුනා පඩීරිච්චාන්වල පොළක්. "මේ පොළේ ඇති."

"පොළවල්වල අයිස් කැට විකුණනවාද?"

"සරුවත්කාරයෝ ළඟ ඇති ගිහින් බලන්නකො කම්මැලි නැතුව"

මමත් තව එකෙකුත් ඉතින් බැහැලා ගියා අයිස්කැට හොයන්න. පොළක් කිව්වට ඉතින් මෙහෙ තියෙන්නාවගේ මහා පරිමාණ එකක් නෙවෙයි. වැඩිම වුනොත් වෙළෙන්දෝ 20ක් 25ක් ඉන්න ඇති. අපි බැහැලා කඩ අතරින් ඉදිරියට ගියා. පොළේ මිනිස්සු අපි දිහා බලන්නෙ කන්ඩ වගේ. හරියට පිටසක්වල ජීවීන් දෙන්නෙක් බැහැලා වගේ. අපිට හරිම අවුල්. එක මනුස්සයෙකුටවත් සිංහල අකුරක්වත් බෑ. ඒ මිනිස්සුන්ගේ මූණුවලින් නම් සුහද බවක් පෙනුනෙ නෑ. මේ යක්කු කොහේ රිංගනවද වගේ හැඟීමක් තමා තිබුනෙ. ඔය එක එක කඩ පාස් කරගෙන සරුවත් කඩයක් හොයාන අපි ගියා ඉස්සරහට.

ටිකක් ඉස්සරහට යනකොට හම්බුනා පින්තූර කඩයක්. ඒ ගොල්ලෝ දන්නවා ඇතිනෙ පොළවල්වල තියෙන පිංතූර කඩ. අර ලොකු ලොකු පිංතූර තියෙන කඩ. බබ්බු හම්බෙන්න ඉන්න අම්මලාට බබාලාගෙ පිංතූර, ලමිස්සියන්ට ෂාරුක් ඛාන්, රසල් ආනෝල් වගේ නලුවන්ගේ පිංතූර, ගෙවල් වල එල්ලන්න දෙයියන්ගෙ පිංතූර වගේ එක එක එව්වා තියෙන්නෙ. එන්න ඒ කඩයක්.

"අර මොකද බං විකුණන දේව රූප ගොඩේ මොකෙක්ගෙද රූපයකුත් තියලා" මං එක්ක ගිය එකා ඇඟිල්ල දික් කර කර රූපයක් පෙන්නනවා.

"කටවහන් හිටපන් බං.. සිංහල තේරෙන එකෙක් හරි හිටියොත් කෑලි තමයි"  මට යකා නැගලා හිටියෙ. මේ මිනිස්සුන්ට සිංහල නොතේරෙන්න පුලුවන් ඒත් ඇස් පොට්ටවෙලා නෑනෙ. පොලීසියෙන් හමුදාවෙන් ගෙනත් බේරුමක් කරගන්න පුලුවන් තැනක් ඉන්නවානම් ඒත් කමක් නෑ.

ඒ අස්සෙන් අපිට ඇහෙනවා බස් එහෙකට සෙනඟ ලෝඩ් කරනවා. 

"යාපොට්..යාපොට්..යාපොට්.."

හෑ..මෙහෙ එයාපෝට් බසුත් තියෙනවද?  බලමු ගිහිල්ලා. අපි සද්දෙ ඇහෙන පැත්තට ඇවිදගෙන ආවා. මොන බස් එකක්වත් නෑ. සීඩී වගයක් විකුණන කොල්ලො දෙන්නෙක් තමා යාපෝට් කියලා කෑ ගහන්නෙ. මේ මොකක්ද කියලා නොතේරුන හින්දා අපි දෙන්නා ගියා ළඟට. ගියා විතරයි මුං දෙන්නා දුන්නනෙ අතට සීඩී එකක්. "යාපොට්" උන් කියන්නෙම එච්චරයි. අපි තෙරුනේ නැති බව මූණෙන් ඇඟෙව්වාම ආයෙත් "යාපොට්" කියනවා. ටිකකින් මීටර් වුනා. මුං මේ යාපොට් කිය කිය විකුනන්නෙ එයාපෝර්ට් එකට කොටි ගහපු වීඩියෝ එකක්. කවරෙ තිබ්බ පිංතූරෙ දැක්කෙ පස්සෙ. එතකොටම බිමට නැමුන එකෙක් කෝටුවක් අරන් තුනකුයි පහකුයි බිංදුවකුයි ඇන්ඳා. හිහ්..350/-කට ගනිවුකො අපිට ගහපු එව්වා. අපි හිමීට හිනාව දාලා මාරුවුනා. හොඳ වෙලේට උන් කොටුවෙ වෙළෙන්ඳො නොවුනෙ. අපි යටට ඇඳලා නෑ කියලා හිතාන පාරෙ යන අපිට එව්වා ඇඟේ ගහන උන්දැලා වගේ උනානම් 350ක් පූජා කරලා තමයි එන්න වෙන්නෙ සී ඩී එක අතට ගත්තු පාපෙට.

"යාපොට්..යාපොට්..යාපොට්.."

ඒත් එක්කම දැක්කා ටිකක් එහාට වෙන්න පාට පාට වීදුරු බෝතල් තියාන ඉන්න සරුවත් කාරයෙක්ව. කොහෙද අයිස් කැට දෙක තුනක් ගන්න මිනිහාව කැමති කරගන්න බැරිවුනානෙ. මිනිහා කිව්ව එව්වා අපිට තේරුන හැටියට නම් බොහොම දුර ඉඳලාලු ගේන්නෙ. අපිට අයිස් දුන්නම උන්දැ සරුවත් විකුණන්නෙ අහවල් එක දාලාද වගේ දෙයක් කියන්න ඇත්තෙ.

"මොන අයිස් කැටද බං යමන් යන්ඩ" ආපහු එන්න හැරුනත් පොළේ අයිනකට වෙන්න තිබුනු ස්ථිර කඩයක් ඒ කිව්වෙ පොළදාට විතරක් නෙමේ හැමදාටම තියෙන කඩයක් දැකපු අපි ඒකට රිංගුවේ වැරදිලාවත් අයිස් කැටයක් තිබුනොත් කියලා.. ඒකේ හිටියෙ තඩි මහත සුදු ගෑණු කෙනෙක් හරියට ඉන්දියාවෙ ජයලලිතා වගේ. වයසත් ඒ ගාන විතර වෙන්ටැති. කොහොමහරි ඒ පෙනුමමයි තිබ්බෙ නළලෙ මොට්ටුවත් එක්කම. කොහෙද උන්දෑ අපිව පයිසෙකටවත් ගනන් ගත්තේ නෑනෙ. අපි බලං හිටියත් අපිට පස්සේ එන උන්ට බඩු දෙනවා අපිව දැක්කෙ නැති ගාණට. අපි කතා කරත් ඇහෙන්නේ නැති ගානට ඉන්නවා. අනිත් මිනිස්සුන්ට බඩු දෙනකන් නිකන් තියෙන ඇහැබෝල දෙක කැරකෙව්වා කඩේ වටේ.

කඩේ බිත්තියක තිබ්බා එල්.ටී.ටී.ඊ. යුනිෆොර්ම් ඇඳගත්තු කොල්ලෙක්ගෙයි කෙල්ලෙක්ගෙයි රාමු කරපු පොටෝ දෙකක් මල් මාල එහෙම දාලා තිබ්බෙ. මල් මාල දානවා කියන්නෙ ඉතින් මැරිලනෙ. ගෙදර දරුවෝ දෙන්නා වෙන්නැති මේ පේන්න එල්ලලා තියෙන්නෙ. මට දැන් හිතෙනවා ඒ කොටින්ගේ මහවිරු පවුලක් වෙන්න ඇති කියලා. අපිව ගණන් නොගත්තේත් අනිත් මිනිස්සු යටහත් පහත්ව බඩු අරන් ගියෙත් ඒක හින්දා වෙන්නැති.

නහය කඩා ගෙන ආපු හඳුන්කූරු පුසුඹ හින්දාද මන්දා  පහන් පත්තු කරලා හඳුන්කූරු දුම් වැදි වැදි තිබ්බ දේව රූප දිහාවටත් ඇහැගියා. දෙයියන්ටම ඔප්පු වෙච්චාවේ! විෂ්ණු දෙයියෝ, ගණ දෙයියෝ, කතරගම දෙයියෝ මැද්දෙ ටයි කෝට් ඇඳපු දෙයියෙකුත් ඉන්නවා. අපිට නිකන් කලන්තෙ වගේ. මොන අයිස්කැට ඉල්ලනවද? ඒක දැකලා තොල කට වේලුනා. ඇඩ්‍රස් නැතිවුනා. එහෙම්ම හැරිච්ච අපි කෙලින්ම හිටියෙ වෑන් එකේ.

 "කෝ අයිස් කැට"

"අයිස් කැට..අනෙ මගෙ කට"

ඔන්න ඔහොමයි අයිස් කැට හොයන්න ගිහින් දෙයියෝ මුලිච්චි වුනේ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ප.ලි: කොටින්ගේ කාලෙ දෙසරයක් මඩු පල්ලි ගිහිල්ලා කොටින්ව ඇහෙන් දැකලා ලබපු අත්දැකීම් ගැන නම් කියන්න තියෙන්නෙ ඔච්චරයි මට මතක හැටියට.. ආපහු එනකොට ඒ හැටි දෙයක් වුනේ නෑ. යනවා කිව්වාම මෝටරයා නම් පුදුම දුකෙන් හිටියෙ. චෙක් පොයින්ට්වල චෙකින් මොකුත්ම එද්දි තිබ්බෙ නෑ. කට්ටිය ගැනලා කලින් දීපු තාවකාලික හැඳුනුම්පත් ටික ආපහු ගත්තු එක විතරයි කළේ. 

 මම දුටු කොටි කතා ටික මෙතනින් නැවැත්තුවත් මම අහපු කොටි ඒ කිව්වේ ඒ කාලෙ ගිය අනිත් අය කියපු කතාත් දාන්නයි ඉන්නෙ. ඒ අත්දැකීම් මීට වඩා හුඟාක් වෙනස්. ඒගොල්ලෝ කිව්වෙම නරක පැත්ත. ඒක නිසාම තමයි කොටි දැක්කම යකා කියපු තරම් කළු නෑ කියලා හිතුනෙ.

ඊට අමතරව මුදා ගනීමෙන් පස්සෙ ගියපු අය කියපු දේවලුත් දානවා.

ඊළඟට ලියවෙන්නෙ කතෝලිකයන්ගේ වන්දනා ගමන් ගැන. ඒක නම් කතෝලික චාරිත්‍ර ගොඩට දාලායි ලියන්න ඉන්නෙ.

අවසාන වශයෙන් අපේ ආච්චිලා සීයලා වගේම අම්මලා තාත්තලා මඩු පල්ලියේදි අවුරුදු ගණනාවකට කලින් ලබපු අත්දැකීමුත් අමුණනවා. නැත්නම් එව්වා අපිත් එක්කම වැළලිලා යයි. විශේෂ පිංතූරු එකතුවකුත් තියෙනවා ඒ කාලය ගැන අදහසක් ගන්න පුලුවන්.

දිගටම රැඳී ඉන්න.

ස්තුතියි!