පූජා උදව් කොලුවා

දිගින් දිගටම පෞද්ගලික අත්දැකීම්ම ලියපු හින්දම අද හිතුවා වෙනස් එකක් ලියන්න. අද කියන්න යන්නෙ පූජාවට උදව් වෙන ළමයි ගැන. සමහර අයට තේරුනත් වැඩි දෙනෙකුට තේරෙන්න නැතිව ඇති එහා පැත්තෙ තියෙන පිංතූරය දැකලාවත්. එහෙනම් ලිහන්න තියෙන මල්ල ඔබ ඔබ ඉන්නෙ නැතුව අපි යමුකො ලිපියට.

පූජා උදව් කොලුවෙක්(Altar server) කියන්නෙ කතෝලික ආගමේ හෝ වෙනත් කිතුනු සභාවක පැවැත්වෙන දිව්‍ය පූජාවට(Mass) පියතුමාට උදව් කරන ගිහියෙක්. දිව්‍ය පූජාව කියන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නේ නැති කෙනෙක් ඉන්නවානම් ඒ අයට දෙන්න තියෙන උත්තරේ තමයි දිව්‍ය පූජාව කියන්නෙ කතෝලික සභාවේ පැවැත්වෙන දේව මෙහෙයන් වලට. ඔයගොල්ලන්ගෙ යාලුවො එහෙම කතෝලික අය ඉන්නවනම් දන්නවා ඇති ඒ ගොල්ලෝ ඉරිදට එහෙම පල්ලි යනවා කියලා යන්නේ ඒ දේවමෙහෙයන්ට තමයි. 

ඉතින් ඇයි ගිහියාට කොලුවා කියන්නෙ? සාමාන්‍යයෙන් පූජාවට උදව් වෙන්නෙ කොලු ගැටයො ඒ කියන්නෙ අවුරුදු 10ත් 20ත් අතර වගේ ගැටයො ඒක හින්දා තමයි ගමේ ගොඩේ "පූජොදව් කොලුවො" කියලා භාවිතා වෙන්නෙ. මම අන්තර්ජාලය කියවද්දි දැනගත්තු දෙයක් තමයි පූජාවට උදව් වෙන්න වයස් භේදයක් නෑ කියන එක. ඒ වගේම ගෑණු පිරිමි භේදයකුත් නෑලු. හැබැයි වයස් භේදය හෝ ගෑණු පිරිමි භේදය තීරණය කිරීමේ බලය පදවියේ රදගුරුතුමාට පවරලා තියෙනවා කියලත් දැනගන්න ලැබුණා. කොහොමහරි ලංකාවෙ නම් ඔය වැඩේ කරන්නෙ අවුරුදු 10ත් 20ත් අතර කොල්ලො තමයි. මටත් අවුරුදු නමයමාරක දහයක අත්දැකීම් තියේ.

පූජාවට උදව් වෙන්න ඕන ලොකුම සුදුසුකම තමයි පූජා උදව් සමිතියේ සාමාජිකයෙක් වීම. හැම පල්ලියකම වාගේ පියතුමාගේ අනුශාසකත්වයෙන් හරි එහෙම නැත්නම් පියතුමාගෙ මඟපෙන්වීම යටතේ ඉන්න වෙනත් කෙනෙක්ගේ අනුශාසකත්වයෙන් පැවැත්වෙන පූජා උදව් සමිතියක් තියෙනවා. ඒකට බැඳෙන්න බලපාන ලොකුම සුදුසුකම තමයි දිව්‍ය සත්ප්‍රසාද ලබා තිබීම. අනික තමයි පිරිමියෙක් වීම. වයස කලින් කිව්ව මට්ටමේ වෙන්නත් ඕනෙ. පූජා උදව් සමිතියට බැඳෙන ආධුනිකයන්ට පූජාවට උදව් වෙන්න ලැබෙන්නෙ කෙටි කාලීන පුහුණුවකින් පස්සෙයි. ඒ වගේම විශේෂ පූජාවලට ඒ කිව්වෙ මංගල්‍යය පූජා, නත්තල් දින පූජාව, ශු. සතියේ පූජාවලට උදව් වෙන්න නම් ටික කාලයක් අත්දැකීම් අරන් පරිණත වෙලා තියෙන්න ඕනා. වාසනාව තිබ්බොත් ඉතින් පිනා චාන්ස් ඇදිලා ඔය මොකුත් නැතුව උදව් වෙන්න පුලුවන් වෙලාවලුත් තියෙනවා.

පූජා උදව් සමිතියේ ප්‍රධාන වශයෙන්ම කෙරෙන්නේ ඊළඟ සතියේ පූජාවලට සහභාගි වන්නන් තීරණය කිරීම. මේක තම තමන්ගේ කැමැත්ත හා පහසුව අනුව තමයි යොදාගන්නෙ. සාමාන්‍යයෙන් එක පූජාවකට හතර දෙනෙක් තමයි උදව් වෙන්නෙ. ඒත් සතියේ දින වලදී මේ ගණන දෙක නැත්නම් එක දක්වාම උනත් අඩුවෙන්න පුලුවන් වගේම විශේෂ පූජාවක් නම් උදව් වෙන ගණන් හය අට පන්නන අවස්තාත් තියෙනවා. කට්ටිය ඉන්නවානම් ඉරට්ටේ සංඛ්‍යාවක් තමයි උදව් වෙන්නෙ. එතකොට ගානට අල්තාරෙ දෙපැත්තට වෙලා ඉන්න පුලුවන්නෙ. නම් දැමීමට පස්සේ පූජාවට උදව් වීමට අමතරව කෙරෙන අනිකුත් වැඩ ගැන සාකච්ඡා කෙරෙනවා. ඉස්කෝලෙ සාහිත්‍යය සමිතියේ වගේ සින්දුවක් කියන්න, කතාවක් පවත්වන්නත් අවස්තාව තියෙනවා.

පූජා උදව් ළමයි පූජාවට උදව් වෙනකොට විශේෂ ඇඳුමක් අඳින්න ඕනා. ඉහළ පිංතූරෙ ඉන්න ළමයා ඇඳන් ඉන්නෙ අන්න ඒ වගේ ඇඳුමක්. ඒකට කියන්නෙ ලෝගුව. අනිත් පිංතූරවල ඉන්න ළමයිනුත් ඇඳන් ඉන්නෙ ඒ වගේ ලෝගු තමයි. ඔය පින්තූර දැක්කම ඔයගොල්ලන්ට තේරෙනවා ඇති ඒ ලෝගු එකම විදිහට නැති බව. කෙටියෙන් කියනවානම් මෙහෙම වියයුතුයි කියලා පිළිගත්තු සම්මතයක් නෑ. ඒ ඒ පියතුමන්ලාට හිතෙන මෝස්තරවලට තමයි ලෝගු නිර්මාණය වෙන්නෙ. සාමාන්‍යයෙන් පල්ලියක එක එක ළමයින්ගෙ ඇඟට හරියන විදිහට මහපු විවිධ මෝස්තර වල ලෝගු කට්ටල දෙකක්වත් තියෙනවා. තමුන් උදව් වෙනදාට කලින් ගිහින් හොඳ එකක් අල්ලා ගන්න එක තමුන්ගෙ වගකීම. අනිත් එක උදව්වෙන්න දාපු කවුරුහරි ඇවිත් නැත්නම් කලින් යන කෙනාට පුලුවන් ආපු නැති එකා වෙනුවට උදව් වෙන්න.

කුරුස සිරියස් ගෙනයාම

මොනාද ඔය කරන උදව්? පූජාවට එහෙම යන කතෝලික අය නම් දන්නවා ඇතිනෙ මොනාද කරන්නෙ කියලා අනිත් අයට දැනගන්නත් එක්ක කියන්නම්කො. එක වැඩක් තමයි කුරුස සිරියස් ගෙනියන එක. කුරුස සිරියස් කියන්නෙ පෙරහැරක ඉදිරියෙන් ගෙනියන කුරුසයයි ඉපි පන්දම් දෙකයි. පින්තූරෙ බලන්නකො එතකොට තේරෙයි. කුරුස සිරියස් වලට අමතරව දුම් අල්ලන්න තුරුබල්(Thurible) එක හා කට්ටකුමංජල් භාජනය පෙරහැරේ ගෙනයාමත් අවශ්‍යය වෙලාවට පියතුමාට දීමත් කරන්න ඕනෙ. මම පූජාවට උදව් වෙන කාලෙ බොහොම ආසාවෙන් කළ දෙයක් තමයි තුරුබල් එක ගෙනියන එක. ඒක අතට ගත්තා කියන්නෙ මුලු පූජාව පුරාම හොලෝ හොලෝ ඉන්නයි තියෙන්නෙ. නැත්නම් නිවෙනවා. ඒක හොලවන්නෙ කොහොමද කියන එක ඔය පිංතූරෙන් පෙන්නලා ඇති. ඔය විදිහට ඉස්සරහට පස්සට හොලවන්නයි තියෙන්නෙ. තිරෙන් පිටිපස්සෙදි නම් වට දෙක තුනක් කරකවලා වැඩදාලා පෙන්නන්නත් අපි අමතක කරන්නෙ නෑ. පියතුමෙක් දැක්කොත් නම් ටොකු තමයි කන්න වෙන්නෙ.

තුරුබල් එක වනන හැටි

තුරුබල් එක

පූජාව පටන් ගනිද්දිම බලන්න ඕනා ඕනකරන භාණ්ඩ ඔක්කොම තියෙනවද කියලා. භාණ්ඩ කිව්වෙ කාලිස් පාත්‍රය(Chalice), සිබෝරියම් (Ciborium), වයින්, වතුර, අත්පිසනා, වගේ නා නා ප්‍රකාර ජාති ගොඩක් තියෙනවා.  කාලිස් පාත්‍රය කියන්නෙ වයින් ආශිර්වාද කිරීමට පාවිච්චි කරන භාජනයට. සිබෝරියම කියන්නෙ ශු. පූප තියාගන්න පාවිච්චි කරන භාජනයට. තව ශු. බයිබලය වගේම දිව්‍ය පූජාවට ඕන කරන අනික් පොත්පත් නිසිතැන තියනවාද බලන්නත් ඕනා. ඒ වගේම ඒවා කියවන්න එන ගිහියන්ගේ උසට හරියන්න මයික් එක හදන්නත් ඕනා පූජා උදව් කොල්ලො තමයි.

කාලිස් පාත්‍රය

සිබෝරියම

ඊළඟට තියෙන ප්‍රධාන වැඩේ තමයි සීනුව ගහන එක. සීනුව කියන්නෙ අර පල්ලිවල සීනු කූඩුවෙ තියෙන ලොකු සීනුව නෙමෙයි. ඒක ගහන්නෙ සංක්‍රිස්තියන් මාමා. පූජා උදව් කොල්ලොන්ට ගහන්න අල්තාරෙ තියෙනවා පොඩි සීනුවක්. පින්තූරෙ බලන්නකො. පල්ලියෙ ඇතුලෙ ඕක ගහලා දෙන සිග්නල් එකට තමයි සංක්‍රිස්තියන් මාමා එළියේ ලොකු සීනුව ගහන්නෙ. ඒ වගේම මහ බ්‍රහස්පතින්දාත් මහ සිකුරාදාත් පල්ලිවල සීනු ගහන්නෙ නෑ. ඒ වෙනුවට වධක බෙරය තමයි පාවිච්චි කරන්නෙ. සමිතියෙ ඉන්න පළපුරුදුම කෙනාට තමයි අවුරුද්දකට පාරක් එන ඔය චාන්ස් එක ලැබෙන්නෙ.

පොඩි සීනුව

වධක බෙරය

 වධක බෙරයට (Wodden Clapper) ටකය කියලත් කියනවා. ලී වලින් හදපු ගැටි ගැටි තියෙන රවුම කැරකෙනකොට ඒකට යා වෙච්ච ලී පටිය 'ටක ටක' ගාලා ගැටි පනිනකොට තමයි සද්දෙ එන්නෙ.

ඊළඟට සාමය පැතීම. මේ වෙලාවට අල්තාරෙ, ඒ කියන්නෙ පල්ලිය ඇතුලෙ පියතුමා ඉන්න උස් භූමිය, මැදට ඇවිත් ඔක්කොටම සාමය ප්‍රාර්තනා කරන්න ඕනා. අන්තිමට වගේ කාර්‍යය බහුල වෙන්නෙ දිව්‍ය සත්ප්‍රසාද බෙදාදෙන අවස්තාව. මේ වෙලාවෙදි පියතුමා ලබාදෙන සත්ප්‍රසාද බිම නොවැටෙන්න තැටියක් අල්ලන්න ඕනා.  කටවහරට අපි හදාගෙන තිබුනු දෙයක් තමයි 'තැටි පැත්ත' හා 'සීනු පැත්ත' කියන එක. තැටි පැත්තට යන අය තමයි තැටිය අල්ලන්නෙ. අනිත් අයගෙ රාජකාරිය තමයි සීනු ගැහිල්ල. මූලිකවම ඔය වැඩ ටික තමයි කරන්න තියෙන්නෙ. විශේෂ පූජාවලදී තමයි අමතර වැඩ වැටෙන්නෙ. කට්ටියට තේරුනාද මන්දා? ප්‍රශ්න තියෙනවනම් අහන්නකො.

දිව්‍ය සත්ප්‍රසාද වහන්සේ

තැටිය අල්ලන හැටි

උඩින් කියපු සිද්ධි ටික තමයි හැමෝටම පේන සිද්ධි. දැන් කියන්න යන්නෙ තිරෙන් පිටුපස එව්වා. මේ සිද්ධි දැනගන්න නම් පූජාවට උදව් වුන කෙනෙක් වෙන්න ඕනා. මම කලින් කිව්වා වගේ තුරුබලේ තමයි දුම් අල්ලන්න පාවිච්චි කරන්නෙ. ඕකෙන් දුම් එන්න නම් අඟුරුයි. කට්ටකුමංජලුයි දාන්න ඕනනෙ. ඉතින් දිව්‍ය පූජාව පුරාවටම අවශ්‍ය අඟුරු දෙන්නෙ තිරෙන් පිටුපස ඉඳගෙන පොල්කටු පුච්චන පූජා උදව්වේම ගැටයො ටිකක්. පොල්කටු අඟුරු ඕනාවෙන්නෙ විශේෂ පූජාවලට. ඒවගේ පූජා වලට ඉතින් උදව් වෙන්නෙ පළපුරුදු කට්ටියනෙ. නවකයන්ට තමයි පොල්කටු පිච්චිලි සෙට් වෙන්නෙ. පූජාවට උදව් වෙනවාට වඩා හැමදාම පොල්කටු පුච්ච පුච්ච ඉන්න කැමති සෙට් එකකුත් ඒ කාලෙ හිටියා.

තව කරන වැඩ තමයි පල්ලිය අතුගාන එක, වත්ත පිටිය සුද්ද පවිත්‍ර කරන එක, පල්ලියට එකතුවෙන අධාර මුදල් ගණින එක හා එදිනෙදා එකතු වෙන නොයෙකුත් වැඩ. මේ වැඩවලට එක කොල්ලෙක්වත් හොර නෑ. ඒකට හේතු දෙකක් තිබුනා ඒ කාලෙ නම්. පළවෙනි හේතුව තමයි පියතුමාගෙන් ලැබෙන දීමනා. බිස්කට්, චොක්ලට් වගේ එව්වා. අනික තමයි කොළු රෑනට වැඩවලින් පස්සෙ ඇති වෙනකම් සෙල්ලම් කරන්න ලැබිච්ච එක.

උඩ කරපු වැඩ එන්නෙ සතියකට සැරයක් වුනාට මංගල්ලෙට පාස්කුවට නම් වැඩ වැහි වැහැලා. අර කලින් කියපු උපකරණ ඔප දාන එක. පල්ලියෙ කරන නොයෙකුත් සැරසිලි වලට උදව්වෙන එව්වා එහෙම ඒ කාලෙට කරන්න වෙනවා. අවුරුද්දෙ වැඩ වැඩිම දවස තමයි මහ බ්‍රහස්පතින්දා කියන්නෙ. එදාට රෑ දොළහ වෙනකන් එක දිගටම ශු.පැය තියෙනවා. කොච්චර වැඩ තිබුනත් හරිම කැමැත්තෙන් වැඩ කරන දවසක්. අනික වාර්ශිකව එන නත්තල් උත්සවේ, කැරොල් යාම, ශ්‍රමදාන, විනෝද චාරිකාවත් අමතක කරන්න හොඳ නෑ.

කොච්චර වැඩ තිබුනත් අන්තිමේදී මේවා අපි කරපුවානෙ කියලා හිතලා ලැබෙන සතුට නම් කියලා නිම කරන්න බෑ. ඒ වගේම අවුරුදු ගානක් ලබපු පන්නරය ජීවිතේ තියෙනතාක් ප්‍රයෝජනවත් වේවි.

ප.ලි.: වැලන්ටයින් දිනයත් ළඟ ළඟ එන හින්දා වැලන්ටයින් දිනය ගැන ලියවුනු ලිපියත් කියවලා යන්න.