ඉන්දියාවෙන් පැමිණි ලංකාවේ අපෝස්තුළුතුමා 3 කොටස

ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.

මේ ඇහෙන්නෙ අපේ ඇන්ටෝනියෝ අයියා දෙවෙනි විමලධර්මසූරිය රජතුමාගෙන් අවසර ගන්න හිතාන තමුන්ගෙ යාළුවෙක් හම්බුවෙන්න වෑඋඩ ඉඳලා කන්ද උඩරටට යන සද්දෙ. මොනවා? ඇන්ටෝනියෝ අයියාව දන්නෙ නෑ. වෙන්ඩ බෑනෙ. හා හා කමක් නෑ එහෙනම් පහළ තියෙන ලිපි දෙක කියවලා එන්න. හැබැයි පරක්කු වෙන්ඩ එපා. ඇන්ටෝනියෝ අයියා රජ වාසලට යන්ඩ කලින් එන්ඩ.

ඉන්දියාවෙන් පැමිණි ලංකාවේ අපෝස්තුළුතුමා 1 කොටස

ඉන්දියාවෙන් පැමිණි ලංකාවේ අපෝස්තුළුතුමා 2 කොටස

 

 ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්.. ටොක්..ටොක්..

 එහෙනම් අද කතාව..

කලින් ලිපියෙ තිබ්බ එව්වා මතකයි නේද? ජුසේවාස් පියතුමා කන්ද උඩරටට ඇතුළුවෙන්ඩ හිතාගන වෑඋඩ ඇන්ටෝනියෝගෙ ගෙදරට ආවා මතකයිනෙ. ඉතින් ඇන්ටෝනියොත් පියතුමාට පොරොන්ඳු වෙච්ච විදිහට රජුගෙන් අවසරගන්ඩ හිතාගෙන තමුන්ගෙ යාළුවා වෙච්ච නන්ක්ලාර්ස් ඩි ලා නෝර්ල්(Nanclaars de la Norelle) ව හොයාගෙන යනවා. 

ප්‍රංශ භටයෙක්

මේ කතාවත් අහන්ඩකො. දෙවෙනි රාජසිංහ රජතුමාගෙ කාලෙදි ත්‍රිකුණාමලයට ළඟාවෙනවා ප්‍රංශ නැවක්. පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි වගේම මේගොල්ලො ඇවිල්ලා තියෙන්නෙත් අපිට ආදරේට නෙමෙයි. තමුන්ගෙ වෙළඳාම ගොඩදාගන්න. ඉතින් ත්‍රිකුණාමලයට ආපු ප්‍රංශ නැඟෙනහිර ඉන්දියා වෙළඳ සමාගමට අයත් මේ නැවේ හිටපු භටයන්ට ආහාර අවශ්‍යය වෙනවා. ඔවුන් කරන්නෙ ඒ සඳහා එවකට කන්ද උඩරට රජකම දරාපු දෙවන රාජසිංහ රජුගෙන් තමුනට ආහාර ඉල්ලා දූතයෙකුව පිටත් කිරීම. නමුත් ඉඟුරු දීලා මිරිස් අරන් හිටපු රජතුමා ගිනි පෙලෙල්ලෙන් බැට කාපු මිනිහා කණාමැදිරියාටත් බයයි කිව්වා වගේ ප්‍රංශ දූතයාව තඹ දොයිත්තුවකට ගණන් ගන්නේ නෑ. ඉතින් තමුනට අවශ්‍යය ආහාරපාන සපයාගැනීමට නොහැකිවීමත් ලන්දේසීන්ගෙන් එල්ලවන තාඩන පීඩනත් ඉවසා දරාගැනීමට නොහැකිවූ ප්‍රංශ භටයෝ නැව හරවාගෙන ආපසු යනවා. (ඊටපස්සෙ නැවට වෙච්ච දේ මම විචාරක මහත්මයාගෙ බ්ලොගයෙදි කිව්වනෙ) හැබැයි ඒ යන්නෙ තමුන් කන්ද උඩරටට යවපු දූතයාවත් දාලා. ඒ දූතයා තමයි නන්ක්ලාර්ස් ඩි ලා නෝර්ල්.

තනිවූ නෝර්ල්ට රජුගේ ආරක්ෂාව ලැබෙනවා. ඔහු මෙහිම නැවතී විවාහයක් ද කරගන්නවා. ඒවගේම රජුගේ හිත දිනාගෙන රාජාධිකරණයේ තනතුරක් දරන්නත් නෝර්ල් සමත්වෙනවා. ඉතින් ඇන්ටෝනියෝ කියන්නෙත් පෘතුගීසි ජාතිකයෙක්නෙ. ඔවුන් දෙදෙනාම යුරෝපීයන් නිසා හිත මිත්‍රව ඉන්න ඇති. ඒ වගේම ඒකාලෙ තවත් බොහෝ යුරෝපීයයො කන්ද උඩරට රාජධානියෙ ජීවත්වෙලා තියෙනවා.

ඇන්ටෝනියෝට නෝර්ල්ව කන්ද උඩරටදි හමුවෙනවා. ඇන්ටෝනියෝ තමුන්ගෙ මිත්‍රයාගේ උදව් ඉල්ලන්නෙ මේ අවස්ථාවේදී. සියල්ලට හොඳින් සවන්දෙන නෝර්ල් තම මිතුරාට උදව් කිරීමට එකඟවෙනවා. වහාම ආපසු යන ලෙසත් තමුන් හැකි ඉක්මණින් රජුගේ අවසරය ලබාගෙන පණිවිඩකරුවෙකු මඟින් ඒ බව දන්වන බවටත් නෝර්ල් පොරොන්දු වෙනවා. තම මිත්‍රයාට නොසෑහෙන්න ස්තුති කිරීමෙන් පස්සෙ තමයි ඇන්ටෝනියෝ ආපසු ගමන පටන් ගන්නෙ.

නෝර්ල් තම මිත්‍රයාට කෙතරම් ලෙංගතුකමක් දැක්වුවාද කියලා තේරෙන්නෙ ඔහු මේ වෙනුවෙන් ක්‍රියා කරපු ආකාරය නිසා. මොහොතක්වත් පමා නොවී එවලේම නෝර්ල් රජවාසලේ. රජුට ඉතා හදිසි කාරණයක් කියා පණිවිඩයක් යවනවා. රජුත් ගන්ධදාම පුෂ්පදාමාවලම්භීත නා නා වර්ණ විචිත්‍ර විතානෝපලක්ෂිත සිරියහන් ගබඩාවෙන් බැහැලා නෝර්ල් ඉදිරියට සම්ප්‍රාප්ත වෙනවා.

"අවසර දේවයන් වහන්ස, වෑඋඩ කඩවත අසල ජීවත්වෙන ඇන්ටෝනියෝ සූසා නම් වෙළෙන්ඳා මා හමුවීමට ආවා. ඔහු යම් කෙනෙක්ව කන්ද උඩරටට ඇතුළු කිරීමට අවසර ඉල්ලනවා. ඇත්තෙන්ම ඔහු පියතුමෙකු ලෙස වෙස්වලාගත් පෘතුගීසි ඔත්තුකරුවෙකුව කන්ද උඩරටට ඇතුළු කරන්නයි ඉන්නෙ. ඇන්ටෝනියෝ පෘතුගීසීන්ට උදව් කරන්නෙක්. වහාම ඔහු පසුපස ගොස් ඔත්තුකරුවන්ව අල්ලා ගන්න."

රජු වහාම ඇන්ටෝනියෝ පසුපස සෙබළු යවනවා. ටික දිනකට පසු සෙබළු නැවත කන්ද උඩරටට එන්නෙ දම්වැල් වලින් බැඳ විලංගු ලාපු තිදෙනෙක්ව ඇදගෙන. ඇන්ටෝනියෝ සූසා, ජුසේවාස් පියතුමා හා ජෝන්.

දැන් කට්ටියගෙ දිව අග තියෙන පුරස්නය මට තේරෙනවා. ඇයි නෝර්ල් මේ වගේ බලු වැඩක් කළේ? අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක්. ප්‍රංශ ජාතිකයෝත් කැල්වින්වාදියෝය.

ඉහළම අණ රාජ අණ වෙච්ච කන්ද උඩරටදී ඊට ඉහළින් අභියාචනයක්වත් කරන්න හැකියාවක් තිබිලා නෑ. ඒවගේම ඔත්තුකාරයෙක්වීම හෙවත් රාජද්‍රෝහී වීම ඉතාමත් බරපතල වරදක්. ඉතින් මේ තුන්දෙනාව දාන්නෙ 'මහ හිරගේ' නමින් හැඳින්වූ දරුණුම අපරාධකාරයින් දාපු හිර ගෙදරට. හිර ගෙදර දැම්මා මදිවාට යදම් වලින් බැඳලා මුරකාවලුත් දාලාලු තිබුනෙ. ඇවිදින්න පුළුවන් උනේ පියවර හතරක් විතරලු. ඒ මදිවාට දවස් පහක්ම කෑමට යමක් ලැබිලාත් නෑ. මුරකරුවො කන්න ගෙනාපු මෙනේරි වලින් ස්වල්පයක් විතරයි ලැබිලා තියෙන්නෙ.

ඒ කාලෙ කන්ද උඩරට රාජධානියෙ තිබ්බ නීතිරීති අනුව කිසිම විදේශිකයෙකුට අනවසරයෙන් රාජධානියට ඇතුළුවීම තහනම්ලු. ඒ වගේම හොරෙන් ඇතුළුවෙච්ච කිසිම විදේශිකයෙකුට අහුවුනොත් ආපහු යන්ඩ අවසර ලැබුනෙත් නෑලු. සාමාන්‍යයෙන් එහෙම අහුවෙන විදේශිකයින්ව 'මහ හිරගේ'ට දාලා තියෙනවා. ඔත්තු බැලීම බරපතල වරදක් නිසාම ඒ හිරගෙයින් එළියට ගන්නවාද නැද්දයි සළකා බැලුවෙ අවුරුදු හතර පහක් ඒ හිරගෙදර දුක් වින්ඳට පස්සෙලු.

ආර්. නොක්ස් මහත්මයා

ඒත් ජුසේවාස් පියතුමාගේ වාසනාවට එහෙම වෙන්නෙ නෑ. මහ හිරගේ ගතකරපු දවස් පහේදි පියතුමාගෙ කල්ක්‍රියාව නිරීක්ෂණය කරන රජතුමා පියතුමාගේ අහිංසක පෙනුම ගැන පැහැදුනාලු. ඊටපස්සෙ ඇන්ටෝනියෝට නිදහස ලැබෙද්දි පියතුමාවත් ජෝන්වත් දිසාවේ කෙනෙක් යටතේ නිවාස අඩස්සියට පත්වෙනවා. පියතුමාගෙත් ජෝන්ගෙත් කෑම වියදම් රජු ගානෙ ලැබෙනවා. ලංකාවට ඇවිත් අවුරුදු 19ක් තිස්සෙ හිරබත් කාලා පැනලා ගිහින් පොතක් ලියපු ආර්. නොක්ස් මහත්මයා කියන විදිහට විදේශිකයන් බොහෝදෙනෙක් උඩරට රජුගේ නිවාස අඩස්සියේ හිටියාලු.

නිවාස අඩස්සියේ සිටින බැවින් දේශනා කිරීමටවත් ජනතාවගේ වත්පිළිවෙත් ඉටු කරදීමට නොහැකි වුවද ජනතාවට ආධාර දීම නම් නිතරම සිදුවුනා. රජතුමාගෙන් ලැබෙන දේවලින් යන්තම් දිනකට එක වේලක් කාලා ඉතුරුවා වැඩට උදව්වෙන කොලුවා අතේ දුප්පතුන්ට යැව්වාලු.

භික්ෂූන් වහන්සේලාත් වාස් පියතුමාට උදව් කළාලු

ඔහොම නිවාස අඩස්සියේ මාස කිහිපයක් ගෙවිලා ගියාට පස්සේ පියතුමාගෙන් කරදරයක් නොවෙන බව වටහාගත්තු එතුමාගේ භාරකාරයා වත්ත පිටියේ ඇවිදින්න ඉඩකඩ සලස්වලා දුන්නලු. මේ හිරගතවෙලා ඉන්න කාලෙ ජනතාවට සේවය කරන්න ලැබෙන අවස්ථාව ඉතා අඩු බව තේරුම්ගන්න පියතුමා වෙන මඟකට යොමුවෙනවා. ඒ කිව්වෙ සිංහල ඉගෙනගැනීම ආරම්භ කරනවා. වාස් පියතුමාගේ සිංහල ඉගෙනීමට තිබූ උනන්දුව දැකපු පළාතේ භික්ෂූන් වහන්සේලාත් වාස් පියතුමාට උදව් කළාලු. වාස් පියතුමා කොච්චර සිංහල ඉගෙනගත්තාද කියනවා නම් එතුමා පසුකාලීනව සිංහල ශබ්ද කෝෂයක් පිළියෙල කරනවා. පස්සෙ කාලවල ලංකාවට ආපු විදේශික පියතුමන්ලාට සිංහල ඉගෙනගැනීමට ලොකු උදව්වක් උනේ ඒ ශබ්ද කෝෂයයි. මේ සිරගතව ඉන්න කාලෙ වාස් පියතුමා සිංහල ඉගෙනගන්නවාත් එක්කම තම සහකාරයා වෙච්ච ජෝන්ට ලතින් බාසාව උගන්වන්නත් කටයුතු කළා.


ආයෙ කතාවට ආවොත් දැන් වාස් පියතුමා ඉන්නෙ නිවාස අඩස්සියෙ. වත්තෙ පිටියෙ ඇවිදින්න විතරයි අවසර තියෙන්නෙ. වටේ පිටේ ඔක්කොම මිනිස්සු හිතන් ඉන්නෙ මේ පෘතුගීසි ඔත්තුකාරයෙක් කියලනෙ. ඉතින් පියතුමාට අවශ්‍යය වෙනවා ජනතාව අතර තියෙන මේ වැරදි මතය නැති කරන්න. පියතුමා ජෝන්ගේ උදව්වත් ඇතිව පිදුරු හෙවිලි කළ මඩුවක් හදලා ඒකේ පූජාසනයකුත් හදනවා. ඉන්පස්සේ දිනපතා ආගමික වතාවත් ඉටුකරනවා. ඒ වගේම විශේෂයෙන් මරියතුමියට යාච්ඤා කරනවා. මේක නිසා අසල්වාසී කතෝලිකයන් දැනගන්නවා මේ කතෝලික පියතුමෙක් බව. මොකද කතෝලිකයන් පමණයි ජේසුස් වහන්සේගේ මවවෙච්ච මරියතුමිය උතුම්කොට සළකන්නෙ. ඒත් ඉතින් පියතුමත් එක්ක සම්බන්ධතා පවත්වපු ඇන්ටෝනියෝ හිරේ විලංගුවේ වැටිච්ච හැටි මතක තිබුන උඩරට කතෝලිකයො පියතුමාව හමුවෙන්න බයෙන් පසුවෙනවා.

ඒත් පියතුමාව හමුවෙනවාමයි කියලා අධිෂ්ඨාන කරගත්තු කතෝලිකයෙක් අපූරු වැඩක් කරනවා. ඔහු මැහුම් ගෙතුම් වලට ඉතාම දක්සයෙක්. ඔහු අපූරුවට මහපු ගෙත්තම් කරපු ඇඳුමක් රජතුමාට තෑගි කරනවා. මෙයින් ඉතා සතුටට පත්වෙච්ච රජතුමා ඒ වෙනුවට ඔහු බලාපොරොත්තු වනදේ විමසනවා. "දේවයන් වහන්ස, ඔබේ සිරකරු වන පියතුමා එක්වරක් හමුවී මගේ ආගමික වතාවත් කරගැනීමට ඉඩ දෙන්න"

ඒ අවසරයෙන් ඔහු පියතුමා හමුවන අතර දවසින් දවස කතෝලිකයෝ එකා දෙන්නා බැගින් පියතුමා වටා රොක්වෙනවා. ඔවුන් බලන්නෙ අවුරුදු 40ක් පුරාවට පියතුමන්ලා නොමැති කමින් අතපසුවූ ආගමික වතාවත් ඉටුකරගන්න. තමුන්ගෙ දරු මුණුබුරන්ව බව්තීස්ම කරන්න වගේම මෙතුවක් කල් කරගැනීමට නොහැකිවූ තමුන්ගේ විවාහය ආශිර්වාද කරගන්න. කන්ද උඩරට ජනතාව පියතුමා වටා එක්වීමත් එක්කම මුලින්ම නාය යන්නේ රජතුමාගේ හිතේ තිබුනු පෘතුගීසි ඔත්තුකාරයෙක් යන මතය. ඒ නිසා 1693 සැප්තැම්බර් මාසෙදි පියතුමා සිර අඩස්සියෙන් නිදහස ලබනවා. නමුත් නගරය වටා ගලන මහවැලි ගඟෙන් එගොඩ වීම සපුරා තහනම් වෙනවා. 'පියතුමාව ගඟෙන් එගොඩ කරවීම දඬුවම් ලැබිය හැකි වරදකි' කියලා තොටියන්ට තහංචියකුත් වැටුනලු. ඒත් ඉතින් පියතුමා පස්සෙ කාලෙක ගෝවෙට ලියා යැවූ පරිදි එතුමා ඔයකාලය ඇතුළත අටපාරක් විතර ගඟ තරණය කළාලු මරණාසන්න රෝගීන්ට අන්තිම ආලේපය දෙන්න. පියතුමාට වරප්‍රසාද හිමිවීම කියවන අපේ සතුටට හේතු උනත් මේ දිහා එක්කෙනෙක් බලන් ඉන්නෙ කෝපයෙන් වියරුවැටිලා.

නිදහස ලැබුණු පියතුමා ප්‍රදේශයේ ජනතාවත් එකතුකරගෙන පිදුරු හෙවිලි කළ කුඩා පල්ලියක් හදන්න ගන්නවා. පියතුමා ජනතාව අතර වැඩිපුර ගැවසෙන්න ගත්තාම එතුමාගේ භාරකරු වෙච්ච දිසාවේ පියතුමා පසුපස තමුන්ගේ මිනිස්සු එව්වාලු. ඒත් පස්සෙ දිසාවේත් පල්ලිය හදන්න එන අයට ආහාරපානාදියෙන් සංග්‍රහ කළාලු. මෙහෙම ටික කලක් යද්දි අහල පහළ ගම්වල කතෝලිකයොත් පියතුමා සොයාගෙන එන්න ගන්නවා.

මම කිව්වනෙ එක්කෙනෙක් මේ දිහා බලන් ඉන්නෙ වියරු වැටිලා කියලා. ඒ කවුරුවත් නෙමෙයි මිස්ටර් නෝර්ල්. නෝර්ල් තේරුම්ගන්නවා තවදුරටත් රජු නම්මාගෙන පියතුමාට බලපෑමක් කළ නොහැකිබව. මේ වෙලාවෙ නෝර්ල් යන්නෙ පන්සලට. ගිහින් පන්සලේ හිටපු භික්ෂූන් වහන්සේලාවයි බෞද්ධ ප්‍රභූන්වයි උසිගන්වන්නෙ මෙහෙම ගියොත් බුද්ධාගම විනාශ වෙන බවට අනතුරු අඟවමින්. නොර්ල්ට හැකිවෙනවා භික්ෂූන් වහන්සේලා කීපදෙනෙකුත් ප්‍රභූන් කීපදෙනෙකුත් තමන්ගේ පැත්තට නම්ම ගන්න. ඉතින් පියතුමා බෞද්ධ පීඩනයට ලක්වන සමය එළඹෙනවා.

ඒ කාලෙ පන්සල්වල නින්දගම්වල කතෝලිකයොත් වැඩකරලා තියෙනවා. මේ කතෝලිකයෝ පන්සලේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍රවලටත් සම්බන්ධ වුනාලු. නමුත් පියතුමාගේ සම්ප්‍රාප්තියත් එක්ක මේ කතෝලිකයෝ පන්සල් එන එක නවතිනවාලු. මෙයින් කිපුණු අය රජතුමාට පැමිණි කළත් රජතුමාගේ අදහස වෙන්නෙ කතෝලිකයන්ට ඔවුන්ගේ ආගමික වතාවත් කරගැනීමට ඉඩදිය යුතු බවත් පන්සල්වල චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර සඳහා ඇතිතරම් බෞද්ධයින් සිටින බවත්.

කෙමෙන් කෙමෙන් පියතුමාට විරුද්ධව ඇවිලුණු ගින්න උග්‍ර වෙන්නෙ රජතුමාගේ ගබඩාරාළගේ පුත්‍රයා කතෝලික දහම වැළඳගැනීමත් එක්ක. පියතුමාට ඉසිලිය නොහැකි තරම් තර්ජන එද්දි එතුමා ගෝවේ මූලස්ථානයෙන් උපදෙස් පතනවා. "ජුසේවාස් පියතුමෙනි, වහාම ලංකාව අතහැර ආපහු එන්න" එතුමාට උපදෙස් ලැබෙන්නේ එහෙමයි. නමුත් කතෝලිකයන් අතහැරයාමට මැලිකමක් දක්වන පියතුමා රජුගේ නීතියට අනුව තමාට ගඟෙන් එගොඩවිය නොහැකි බවත් තම සහයට පියතුමන්ලා එවන ලෙසත් දන්වා සිටිනවා. ඒවගේම තමා සේවය කරන්නේ කතෝලිකයන්ට මිස පෘතුගීසීන්ගේ දේශපාලන අරමුණු වෙනුවෙන් නොවන බවත් තමා සිටින තැන 'කඩුවේ සෙවනැල්ල යට කුරුසිය රැගෙන යන්නවුන්ට' හෙළි නොකරන ලෙසත් ඉල්ලා සිටිනවා. මොකද පියතුමා භයවෙනවා තමුන්ව පෘතුගීසීන් ඉත්තෙක් කරගනී කියලා.

පියතුමාට විරුද්ධ ගින්න උග්‍රව නැගෙද්දි සොබාදහමෙන්ද ගින්නක් මතුවෙනවා. ඒ කිව්වෙ නුවරට තද නියඟයක් ඇතිවෙනවා. ඒ 1696දි. වැස්ස නැතිවීමෙන් ඇළදොළ ගංඟා හිදී යද්දි ගොවිතැන් බත් කරගැනීමට නොහැකි වෙනවා. ටිකෙන් ටික ආහාර හිඟවෙනවා. සතා සිව්පාවා මියයනවා. රජතුමාත් මේ නියඟයෙන් කලකිරීමට පත්වෙලා වැස්ස ලබාගන්ඩ කරන්ඩ පුළුවන් කියලා හිතෙන හැමදේම කරන්ඩ නිලධාරීනට උපදෙස් දුන්නාලු.

දෙවියන් වහන්සේට කන්නලව් කරන්ඩ පටන් ගත්තාලු

ඒ සියලු උත්සාහයන් ව්‍යර්ථ වුනාට පස්සෙ තමයි ජුසේවාස් පියතුමාටවත් යමක් කළහැකිදැයි බලන්නෙ. රජුටත් ජනතාවටත් විශ්වාසවන්තව සිටීමට උපදෙස් දෙන එතුමා අධික මර්ධන ක්‍රියාවලින් පස්සෙ දෙවියන් වහන්සේට කන්නලව් කරන්ඩ පටන් ගත්තාලු. මේක බලන්ඩ විශාල ජනතාවක් එකතුවෙලා තියෙනවා. ටික වෙලාවකින් එකපාරටම මහා වරුසාවක් කඩාගෙන වැටුනලු. ඒත් වැඩේ කියන්නෙ කොච්චර මහ වැස්සක් වැස්සත් පියතුමාත් ජූජාසනයත් එක වතුර බින්දුවකින් තෙමුනේ නෑලු.

වැස්ස ලැබීමත් එක්කම රජුත් ජනතාවත් පියතුමා කෙරෙහි පැහැදීමක් ඇතිකරගන්නවා. පියතුමාට තිබ්බ තාඩන පීඩන එක පැත්තකින් නැතිවෙද්දි අනිත් පැත්තෙන් රජු පියතුමාට සම්පූර්ණ නිදහස ලබාදෙනවා වගේම ගෝවෙන් තව පියතුමන්ලා කන්ද උඩරටට ගෙන්වා ගැනීමටත් අවසර ලැබෙනවා.

ඒ නිසා ටික කාලෙකින්ම ගෝවෙන් පියතුමන්ලා දෙදෙනෙක් පැමිණෙනවා. එතකොටම වාස් පියතුමා තීරණයක් ගන්නවා මෙතුවක් කල් දුකට සැපට තමුන් එක්ක හිටපු අතිජාත සහායකයා ගැන. ඔව් ජෝන්. එතුමා ජෝන්ව අමතන්නේ 'මගේ සහෝදරයා' කියලා. ඒවගේම අඩු කුලේ තැනැත්තෙකු වෙච්ච ජෝන්ට තමුන්ගේ 'වාස්' කියන වාසගම ලබාදෙනවා. ඉන්පසු ජෝන්ව ආපසු ගෝවට පිටත් කරන්නෙ ලිපියකුත් සමඟ. "අපි මෙහෙට එද්දි ජෝන් වාස් ලියන්න කියවන්න දැනගෙන හිටියෙ නෑ. ඒත් දැන් දෙවියන් වහන්සේ ඔහුට ඒ හැකියාවන් ලබාදී තිබෙනවා. දැන් ඔහුට ලතින් හා පෘතුගීසි බාසාවන් හොඳින් පුළුවන්. ඒවගේම සිංහල හා දෙමළත් පුළුවන්. ජෝන් මා යටතේ අවුරුදු දහයක් ධර්මය ඉගෙනගත්තා. ජීවිතේ පරදුවට තියලා මාත් එක්ක ආවා වගේම මා එක්ක හිරෙත් හිටියා. මා දන්නා තරමින් ඔහු පව්කාරයෙකු නොවේ. කරුණාකර ඔහුට පූජකවරයෙක් වීමේ අවස්ථාව ලබාදෙන්න. පූජකවරය පතා ඉගෙනගැනීමට ඔහු යොමුකරන්න" මේ විදිහට ගෝවෙට ගිය ජෝන් වාස් තමයි පූජකවරයට සුදුසුකම් ලද ඉන්දියාවේ පළමු අඩුකුලයේ පුද්ගලයා වෙන්නෙ.

ඊළඟට අන්තිම කොටහ..