ආයෙ හිතේ තියාගෙන ඉන්න සැලසුම් වලට කාලෙ යොදෝලා මිසක් මේ බ්ලොග් පැත්තෙ පස් පාගන්නේ නෑ කියලා හිතාගෙන ගියාට මොකද හිතේ තියන් හිතපු දේවල් ඒ ඒ විදිහට කරගන්න හම්බුනෙත් නෑ තවම. අනික හිතපු නැති විදිහට වෙන වෙන කරදර කඩාගෙන පාත්වුනා. ඉතින් '
බ්ලොග් වසන්තය'ත් ලබපු හින්දම ඔන්න ඔහේ කාන්සිය මාන්සිය යන්නත් එක්ක බ්ලොග් පෝස්ට් දෙක තුනක් කොටලා දාන්නයි මේ ලෑස්ති වෙන්නෙ.
මේ යාළුවාගෙ ගෙවල් තිබුනෙත් අපේ වි.වි.ය අහල පහළමයි. ඉතින් ඒක හින්දම අපි වගේ බෝඩිම් බත් කන්න, තමුන්ගෙ දේවල් තමුන්ම කරගන්න ඌට සිද්ධවෙලා තිබුනේ නෑ.
උගේ ගෙවල් අහල පහල තිබ්බ හින්දම අපි එක එක වැඩවලට එහෙ යන්න පුරුදුවෙලා තිබුනා. සමහරවෙලේට කණ්ඩායම් වැඩක් කරන්න උනාම ඌට අපේ බෝඩිම්වල ලගිනවට වඩා උගේ ගෙදරම ඉන්න එක හොඳ හින්දා අපිවත් ගෙදරටම කැන්දා ගත්තා. අපිත් ඉතින් වෙනසකටත් එක්ක ඒ පැත්තෙ ගියේ බෝඩිමේ හිරවෙලා ඉන්නවාට වඩා ඒක දාහෙන් සම්පතක් හින්දා.
මේ ගිය වෙලේට දකින්න තිබ්බ දෙයක් තමයි උගේ කාමරේ තිබ්බ පිළිවෙල. පිළිවෙල කොච්චරද කියනවානම් ඒ තරමටම අපිළිවෙළයි. ඇඳුම් කැඩුම්, පොත්, තේ බීපු කෝප්ප අනං මනං හැමතැනම. ඉඳගන්න ඉඩක් හොයාගන්න වෙනම ගේමක් දෙන්න ඕනෙ. ගොඩක් කොල්ලන්ගේ කාමරවල තත්වෙ ඕක උනාට අපි බෝඩිමේ ඌට වඩා පිළිවෙලට හිටියා.
ඌ හිනාවෙවී කියන්නෙ උගෙ ඔක්කොම ලට්ට ලොට්ට දවල්ට තියෙන්නේ ඇඳ උඩ කියලාත්, රෑට නිදාගනිද්දි ඒ ඔක්කොම මේස උඩ කියලාත් තමයි.
උන්ගෙ අම්මා අපි ගියවෙලේටත් ඌට කෑගහනවා පිළිවෙලක් නැතිකම ගැන. අම්මා කොච්චර කාමරේ අස්පස් කරදුන්නත් මුගේ කිසි ඕනකමක් නැති එක ගැන අම්මා මූට දොස් කිව්වා. ඒ වෙලාවට මූ කරන්නේ
"නංගී කෙල්ලෙක් වෙලාත් ඒකිගෙ කාමරේ ඔයානෙ අස් කරන්නේ" වගේ දේවල් කියලා වෙනම රෝලක් කරකවන එක.
ඔහොම කාලයක් යද්දි උන්ගෙ අම්මාට රට යන්න සිද්ධ වුනා කෙටි කාලෙකට. මතක හැටියට මාසෙකට දෙකකට විතර තමයි. රට ගිහිල්ලා අම්මා ආපහු ආපු දවසක අපිට එහෙ යන්න සිද්ධ වුණා. ගෙදර යද්දි එකම යුද්ධයයි. උන්ගෙ අම්මා බැන බැන අරූගේ කාමරේ අස් කරනවා. ඌටත් ඇඩ්‍රස් නැතිවෙලා තිබ්බෙ අම්මා එනකොට නංගීගෙ කාමරේ කිරි ටොයියා වගේ තිබ්බ හින්දා.
එතන වැඩ කරන වාතාවරණයක් නොතිබ්බ හින්දා අපි ආපහු ආවා වගේ තමයි මතක. කොහොමහරි දවස් තුනකට පස්සෙ අපි උගෙන් ඇහුවා කාමරේ කුණු ඇදලා ඉවරද කියලා.
"දැන් නංගීගේ කාමරේ එව්වා අදිනවා" ඌ කිව්වෙ හිනාවෙවී.
"මොකක්? එදා උඹට අම්මා බැන්නේ නංගිව බලාගෙනවත් හැදෙන්න කියලා නේද?"
"හි..හි.. ඒකි ඔක්කොම කුණු දාලා තියෙන්නෙ අල්මාරිය පිටිපස්සට. අතුගාලා තියෙන්නෙත් අල්මාරිය යටට. දැන් මම කනක් ඇහිලා ඉන්නවා"
මේ සිදුවීම සිදුවූයේ දහය වසරේදී කියලා තමයි මතක. කොහොමහරි එදා විද්‍යාවට තිබ්බ පාඩම තමයි පරපෝෂිත ශාක.
