4.25.2012

ඕනා ජරා වැඩක් කරලා ලේසියෙන් ගොඩයන හැටි

හරියට කරුණු කාරණා නොදන්න අන්‍යාගමික අය වගේම සමහර රෝමානු කතෝලික නොවන කිතුනුවන් නගන ලොකුම චෝදනාවක් තමයි කතෝලික සභාව පව්කාරයින්ට අනුබල දෙනවා කියන එක. "උන්ගෙ ආගම හරි ආගමක්නෙ බං. කරන්න පුලුවන් ජරාවැඩ ඔක්කොම කරලා ෆාදර්ට ගිහින් කිව්වම ඔක්කොම හරි."  මෙහෙම කියන අය ඉන්නවා. නමුත් රෝමානු කතෝලික සභාවේ මෙන් චාරිත්‍රයක් වශයෙන් නොකළත් බොහෝ ආගම්වල  සමාව දීම හා සමාව ලබාගැනීම උතුම් ගුණාංගයක් ලෙස සළකනවා නේද? ඉතින් මම අද කියන්න යන්නෙ අපි කළ පව් වලට සමාව ලබාගැනීම හෙවත් පාපොච්චාරණය ගැන. කෝ පව්කාරයො ටික එන්න මේක කියවන්න. :)

4.16.2012

මම අහපු කොටි

ඉතිහාසයේ එක්තරා දවසක සවසක මම පොතක් බලමින් සිටියෙමි. පොත බලමින් කීවාට මගේ ඇස් පියවී තිබුනේය. පොත දිගහැරී තිබුනද පොතෙන් ඔලුවට ගිය දෙයක් නොමැත. 

"හරී.... හරී.. " මහ හඬින් කළ බෙරිහන් දීමට මම පොළවෙන් අඩි කීපයක් ඉහළ ගොස් බිමට ආවෙමි. මා සොයා බෙරිහන් දෙන්නේ අපේ මාමා යැයි කටහඬින් හඳුනාගත්තෙමි. නිව්ටන් නියම වසා තැබූ මම "අම්මේ මාමලා ඇවිල්ලා " යි කෑගසමින් ඉස්තෝප්පුවට දිව්වේ අඩනිරුවතිනි. ඉස්තෝප්පුවේ මාමාද නැන්දාද මාමාගේ මල්ලීද (පොඩි මාමා නොව මාමාගේ පුතා) සිටියෝය. 

4.06.2012

ඉබි මස් උයන අලුත් ක්‍රමයක්

ඔයාලට මතකද මම කාලෙකට කලින් මම දුටු කොටි කියලා කතාවක් ලිව්වා. බලපු නැති කෙනෙක් ඉන්නවානම් මම දුටු කොටි එකෙන් පටන් අරන මම දුටු කොටි 2, මම දුටු කොටි 3, මම දුටු කොටි 4, මම දුටු කොටි 5ත් කියවලා බලන්න. ඒත් අද ලිපියෙන් කියන්නෙ මම දුටු කොටියෙක් ගැන නෙමෙයි, ඉබ්බෙක් ගැන. 

ඕගොල්ලො මම දුටු කොටි හතර කියෙව්වානම් ඒකෙ කමෙන්ටුත් කියෙව්වානම් මතක ඇතිනෙ ඇනෝ කෙනෙක්, සෙන්නා, ඔබා මාමා වගේ කීපදෙනෙක්ම ඇහුවා එකම ප්‍රශ්නයක්. මම ඉතින් උත්තරේ නොදී පොඩ්ඩක් හිටියෙ දන්න ඇත්තෙක් හරි උත්තරේ දෙයිද බලන්න.  කොහෙද කවුරුත් නෑ. පස්සෙ මම පොඩි උදව්වකුත් කරා. ඒත් ඒකත් ගණන් අරගෙන තිබුනෙ නෑනෙ.  ඉබිමස් කන බව අහුවෙයි කියලද මන්දා? :) ඒ ගමන මාත් උත්තර දෙන එක අතෑරියා. ඒත් සෙන්නා දිගින් දිගටම අහපු නිසා ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ තමයි අද දෙන්න යන්නෙ. ඊට කලින් පොඩ්ඩක් වටේ තලලම ඉමු නේද?.

4.02.2012

රබර් වතුගානෙ කරක් ගැසූ අපේ ළමා දිනය

අන්තර්ජාලයේ සැරිසරද්දි කොළඹ අගරදගුරු පදවියෙ නිල වෙබ් අඩවියට හදිස්සියෙම ඇතුලු වුනා. මේ පාර ළමා දිනය ගැන විස්තරත් දාලා පින්තූරත් එක්ක. මගේ මතකය ගියෙ අවුරුදු ගානක් අතීතෙට. මට මතක හැටියට පහ වසරෙ ඉඳන් එකොළහ වසර වෙනකන් අවුරුදු ගාණක් මම ළමා දිනේට යන්ඩ ඇති. අවුරුද්දකට පාරක් ලැබෙන ඒ දිනය මට නම් සුන්දර මතකයක්. ඊළඟට මතක් වුනේ මගෙ බ්ලොග. මේ අත්දැකීම බ්ලොගේ දැම්මා නම් ගොඩක් අය කියවයිනෙ කියලා හිතුණා. ඔන්න ඒ හින්දම දැම්මා. කෝ එන්න එන්න කියවන්න.
කොඩි අරන් යන ළමයි

4.01.2012

බීස්කූන්නාන්සේගෙන් කනේ පාරක් කෑම

මීට අවුරුදු 12කට කලින් හරියටම අද වගේ දවසක ඒ කිව්වෙ 2000 අප්‍රියෙල් 1 වෙනිදා වෙච්ච දේ මට අද වගේ මතකයි. එදා සෙනසුරාදා දවසක්. මම උදෙන්ම නැගිටලා පල්ලි යන්න ලැහැස්ති වුනා. හරිම ආසාවෙන් ලෑස්ති වුනේ. වෙනදා ඉස්කෝලෙ ඇඳුමෙන් පල්ලි යනවානම් කොට කලිසම් කෑලිනෙ ඇඳගෙන ගියෙ. ඒත් එදා ඇඳන් යන්න තිබුනෙ අලුතෙන්ම මහලා ගෙනාපු කිරි කිරි සුදු දිග කලිසමයි අත් දිග කමිසයයි. මම ඉතින් ඔව්වත් ඇඳගෙන කණ්ණාඩි දෙකක් වගේ පොලිශ් කරපු සපත්තු දෙකත් දාගෙන කොණ්ඩෙත් පුලුවන් විදිහට තෙල් නොදා පීරාගත්තා. පල්ලියට ගියාට පස්සෙ නම ගහපු කොළ කෑල්ලකුයි ඇල්පෙනෙත්තකුයි ලැබුනා සාක්කුවෙ ගහගන්න.

මම යනකොට පල්ලිය ඉස්සරහා ලොකු තොරණක් ගහලා තිබුනා. "අගරදගුරුතුමා සාදරයෙන් පිළිගනිමු" ඒ තිබ්බ වචන අද වගේ මතකයි. මං වගේ සුදු ඇඳලා හිටපු අය ඔක්කොම එකතුවෙලා බීස්කුන්නාන්සේව පිළිඅරගෙන පෙරහරෙන් පල්ලියට එක්කන් ගියා. ඊටපස්සෙ තමයි දිව්‍ය පූජාව පටන් ගත්තෙ. පූජාව මැද්දෙදි බීස්කුන්නාන්සෙ අල්තාරෙ ඉස්සරහට ආවා. මමත් කලින් පුරුදු කරලා තිබ්බ විදිහට එතුමා ගාවට ගියා. එතුමා මගේ නලළෙ තෙල් වගයක් ගාලා ඔලුවට අත තියලා යාච්ඤා කළා. එක අවස්ථාවක මගෙ නමත් කිව්වා මතකයි. ඔහොම යාච්ඤාව යන අතරෙ එකපාර බීස්කුන්නාන්සේගේ අත ආවෙ නැද්ද මගේ කම්මුලට. වෙන විදිහකට කිව්වොත් මට හම්බුනා හොඳ කනේ පාරක්. මොනා කරන්නද ඉතින්. කොහොමත් කලින් බලාපොරොත්තු වුනානෙ. මමත් ඇවිල්ලා කලින් හිටපු තැනම වාඩිවුනා.

මේ කිව්වෙ මීට අවුරුදු 12කට කලින් මම අභිවෘද්ධි ආලේපය ලබපු හැටි. අභිවෘද්ධි ආලේපය?? ඒ මොකක්ද? ලිපියෙන්ම බලමු ඉතින්.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...