පොරොන්දු වූ දේශය කරා.... (1 කොටස)

'පොරොන්දු වූ දේශය කරා....' සෑහෙන දිග කතාවක්. අද ඉඳන් කොටස් වශයෙන් පළවේවි. බයිබලය ඇසුරින් කතාව ලියවුනත් බයිබලයේ තියෙන කතාව එහෙම පිටින් අරන් මෙතනට දාන්න නම් මගේ අදහසක් නෑ.  මේ කතාවෙදි මම කියන්න යන්නෙ ඉශ්‍රායෙල් ජාතියේ ඉතිහාස කතාවක්. පැහැදිලිව කියනවා නම් ඉශ්‍රායෙල් ජාතිය මිසරයේ වහල් බවට පත්වීමත් එයින් පසු ඉන්මිදී තමන්ගේම රටක පදිංචි වීමේ කතාවයි මේ. මෝසෙස් චිත්‍රපටිය නරඹපු කෙනෙක් නම් දන්නවා ඇති. නමුත් මගේ කතාව ඇරඹෙන්නේ මෝසෙස්ගෙන් නොවේ. ලියන බාසාවෙන් ලියලා ඉවරවුනත් කම්මැලී වගේ. ඔන්න ඔහේ ඒක මකලා කතාවක් විදිහටම කියන්නම්.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

මම හොරෙක්ද?

ජීවිතේ කවියක් කියන උන්ගෙ කට කන්ඩ හිතෙනවා. ජීවිතේ කට්ටක්. දැන් බලන්ඩ ඉස්කෝලෙ යන එකම මොන කට්ටක්ද?  'උදය ම පුබු දී  මුහුණට දිය දී' මේස් බැනියම් හොය හොය ගේ වටේ දඟලලා පොත් ටික එහෙන් මෙහෙන් එකතු කරාන ගෙදර වැඩත් උඩින් පල්ලෙන් කරාන ඉස්කෝලෙ යන එක මොනතරම් කට්ටක්ද? ගෙදර ඉඳන් ඉස්කෝලෙට තිබ්බ දුර කිලෝමීටරේට අඩුවුනාට ඒ පාරෙ සෑහෙන කොටසක් කැලේ නිසාම පොඩිකාලෙ අම්මා මාව තනියම යැව්වෙ නෑ. ඔන්න ඔය කාලෙම තමයි අපේ අම්මට මල්ලී ලැබෙන්න හිටියෙ. ඉතින් මට කට්ට+ හෙවත් පස්ට කට්ට ලැබුනා. තාත්තා වැඩපොළට ගියෙ උදේ 6ට. ඉතින් තාත්තටවත් මාව ඇරලවන්න වුනේ නෑ.

වසර ගාණකින් ඇරෙන වසරක් ඇර තබන දොර

මාගේ පෙර ලිපියකදී හසිත කළ ඉල්ලීමකට වැඩිදුර පිළිතුරු සැපයීම සඳහා මේ ලිපිය ලියැවේ. වසර ගාණකින් ඇරෙන වසරක් ඇර තබන දොරක් පිළිබඳ ඔබ දන්නවාද? මා දැනුවත්ව නම් එවැනි දොරවල් හතරක් තිබේ. "එක එක තැන්වල වෙනස්කම්" ලිපියේ බැසිලිකා පිළිබඳ විස්තරයේදී මා සඳහන් කළ පරිදි රෝමානු කතෝලිකයන් විසින් ප්‍රධාන බැසිලිකා ලෙස පිළිගන්නා බැසිලිකා සතරකි. ඒ බැසිලිකා සතර නම් සා. ජෝන් ලැටර්න් (St. John Lateran) බැසිලිකාව, සා. පීතර තුමාගේ (St. Peter's in the Vatican) බැසිලිකාව, ශු. පාවුළුතුමාගේ චතුරස්‍රයෙන් පිටත (St. Paul Outside the Walls) බැසිලිකාව හා සා. මේරි (St. Mary Major) බැසිලිකාවයි. මේ බැසිලිකා සතර තුළම ශු. දොර නමින් විශේෂ දොරක් වෙයි. ඉතින් මේ ලිපිය ඔස්සේ අපි ඒ ගැන වැඩි විස්තර සොයා යමු. 

ජින්නායි උපාලියි බේරුනේ කොහොමද?

අද පොඩි වෙනසකටත් එක්ක IQ ප්‍රශ්න දෙකක් අහන්න හිතුවා. හෝව්.. හෝව්.. කලබල වෙන්න එපා. පොරොන්දු වෙච්ච ලිපි ලියනවා. කරුණු හොයමින් යන්නෙ. මම කලිනුත් IQ ප්‍රශ්න ඇහුවා වගේම එව්වට හොඳ ප්‍රතිචාරත් ලැබුනා. 

1. පළවෙනියට අහපු ප්‍රශ්නෙ

2. දෙවෙනියට අහපු ප්‍රශ්නෙ

මෙන්න අද ප්‍රශ්නය.  ඔයාලා කියවල ඇතිනෙ මඩොල් දූව. අර මාටින් ව්ක්‍රමසිංහ මහත්මයා අතින් ලියවුනේ. එන්න ඒකෙ ජින්නයි උපාලියි ගැන නොදන්නෙ කවුද? හැබැයි මාටින් මහත්මයා කතාව ලියනකොට ඇත්තම සිද්ධිය ලිව්වෙ නෑ. කතාව ලස්සන වෙන්නත් එක්ක කෑලි අතින්දාලා තමයි ලිව්වෙ. ඔන්න මම අද කියනවා ඇත්ත කතාව.

 දූපතක් වැව්වට මොකද ජින්නයි උපාලියි දෙන්න වස කම්මැලියො. දූපතට ගොඩබැහැපු වෙලේ ඉඳන් ගෙනාපු කෑම ටික කකා දවස් ගානක් හිටියා. ඔහොම ඉඳිද්දි කැලේ සරුවට වැවුනා. ඒ වගේම මතකද අර යවුල් විදිහට තියෙනවා කිව්ව කඩොල් උල් එව්වත් වැවුනා. දැන් දෙන්නට පුදුම වැඩක් වුනේ උල් නිසා දූපතෙන් එළියට බහින්න බෑ. දෙන්නට කල්පනා වුනා මෙහෙම හිටියොත් බඩගින්නෙ මැරෙන්න වෙන බව. ඒක නිසා තමුන් සන්තකවෙලා තිබුන එකම වස්තුව වෙච්ච ගිනිපෙට්ටියෙන් කැලේ ගිනි තියලා වවන්න සූදානම් වුනා. 

එදා බටහිරෙන් සුළං එන නිසා දූපතේ බටහිරෙන් ගිනි දැල්වුවා.  හොඳට සුළං අල්ලපු නිසා ගින්න බුර බුරා නැගුනා. ටිකකින් තමයි දෙන්නට වැඩේ පත්තුවෙන්නෙ මුලු දූපත පුරාම කැලේ තියෙන නිසා දූපතම ගිනි ගනීවි. දෙන්නම මැරේවි. ගඟට පනින්නත් බෑ උල් නිසා. ගින්න නිවන්න එකම උපකරණයක්වත් නෑ. කලින් කිව්වා වගේ සන්තකේටම තිබුනෙ ගිනිපෙට්ටිය විතරයි.  

ඉතින් මම අහන්නෙ මේගොල්ලො කොහොමද ගින්නෙන් බේරුනේ?

----------------------------------------------------------------------------

දැන් කියන්න යන්නෙ සතොසේ කතාවක්. අර සමූපකාර තොග වෙළඳ සංස්ථාව කියන්නෙ. බැලූ බැල්මට නිකම්ම කඩයක් කියලා පෙනුනට ඔතන බොහොම අරුම පුදුම තැනක්. උදලුතලත් මීයෝ කනවා කියන්නෙ. ඇත්තටම ඔතන පෞරාණික කමත් එක්ක එහෙම දේවල් නොවෙන එකත් පුදුමයක්. අර කවුද කියන්නා වාගේ ඕක හොයාගත්තෙත් රාවණා රජ්ජුරුවෝ ද කියන්න මම හරියටම දන්නෙ නෑ. ඒත් ගුත්තිල පඬිතුමාගෙ කාලෙ තිබ්බා කියලා නම් ටක්කෙටම කිව්වැකි. බොරුනම් බලන්ඩ අරක්කු බොන්ඩ සතොසට ආපු වල් මිනිහෙක් ගැන කවියක් නැද්ද කියලා.

කතාවෙන් කතාවෙන් කියන්න තියෙනදේ අමතක වෙනවා. ඉතින් මේ සතොසෙ සේවකයො දහයක් හිටියලු.  එක සේවකයෙක් සීනි කිලෝ එකේ පැකට් දහයක් හදලා ගෝනියකට දාන්න ඕනලු. වැඩේ තේරුනානෙ එක ගෝනියක් කිලෝ 10ක් බරයි. එතන සීනි කිලෝ එකේ පැකට් 10යි.

හැබැයි මෙතන හිටියලු තමුන්ගේ දරුපවුල මේ පුංචි පඩියෙන් නඩත්තු කරන්න බැරි නිසා පොඩි පොඩි දේවල් කරන චෞරයෙක්.  මිනිහා හදපු හැම පැකට් එකෙන්ම ග්‍රැරෑම් 100ක් ඉස්සුවාලු. ඒ කියන්නෙ මිනිහා හදපු පැකට් දහයම කිලෝ නමයයි. ග්‍රෑම් නවසීයෙ පැකට් 10යි.

 අහු නොවෙයි කියලා හිතුවට පළපුරුදු නාට්ටාමි අයියට ගෝනි උස්සද්දි එක ගෝනියක බර අඩුව තිබුන බව දැනෙනවා. හැබැයි ගෝනි ටික එකටම දැම්ම නිසා මේකයි කියලා පෙන්නන්න බෑලු. මිනිහා කෙලින්ම යන්නෙ මැනේජර් ළඟට. 'සර් මේ එක ගෝනියක බර අඩුයි. ගෝනිය ගෝනිය කිරමු. ගෝනි අඳුනාගන්න පුලුවන් නිසා හොරාව අල්ලාගත්තැකි'

ඒත් මැනේජර් මොළකාරයා. 'දහපාරක් ඕනෙ නෑ මම එකපාරක් කිරලා හොරාව අල්ලන්නම්.'

ප්‍රශ්නය තමයි සීනි කිලෝ එකේ පැකට් දහයක් දාලා හදලා තියෙන ගෝනි 9ක් අතර තියෙන ග්‍රෑම් නමසීයේ පැකට් තියෙන ගෝනිය එක පාරක් කිරලා හොයාගන්නෙ කොහොමද?

ඔන්න ප්‍රශ්න..

ඉරිදාට පල්ලියෙදි මොකද කරන්නෙ?

මගේ බ්ලොගේ නිතරම කියවන්න එන උදවිය දන්නවා ඇතිනෙ මම ලියපු බොහෝ කතෝලික චාරිත්‍ර පිළිබඳ ලිපි වලට මූලාරම්භය ලබාදුන්නෙ අන්‍යාගමික මිත්‍රයෝ මගෙන් අහපු නොයෙකුත් ප්‍රශ්න. ඒත් අද කතාවට මූලාරම්භය මටම ඇතිවුන ප්‍රශ්නයක්. 

මීට ටික කාලෙකට කලින් අපේ විශ්ව විද්‍යාලෙ බැච් එකේ කට්ටිය එකතුවෙලා බෙලිමල් දන්සලක් දුන්නා. එක්තරා පෝය දවසක කළුතර විහාරයේ සිල්ගන්න ආපු උපාසක උපාසිකාවනට තමයි සංග්‍රහ කළේ. බෙලිමල් සංග්‍රහය පිළියෙල කරන අතර මාත් බෞද්ධාගමික යාලුවෙකුත් අතර මේ වගේ දෙබසක් ඇතිවුනා. 

මම : මොකක්ද බං සිල් ගන්නවා කියලා කරන්නෙ?

යාලුවා : හාමුදුරුවො  කියන කියන දේ කියන්නයි තියෙන්නෙ.

මීට කලින් ගමරාළ සිල් ගත්තු  කතාව අහලා තිබ්බ මට කට දෙකොනින් හිනා ගියා.

මම : ගමරාළ සිල්ගත්තු හැටි නෙවෙයි බං අහන්නෙ. පොඩ්ඩක් තේරෙන්න කියපන්කො.

යාලුවා : එහෙම කියන්න තරම් දෙයක් නෑ බං. හාමුදුරුවො සිල්පද කියනකොට අපිත් ඒවා සමාදන් වෙලා. දානෙත් කාලා. හැන්දෑවට සිල් අයින් කරගෙන (මෙතනදි හොඳ වචනයක් කිව්වා. දැන් මතක නැත.) ගෙදර යනවා. එහෙනම් කියපන්කො ඉරිදාට පල්ලියෙදි මොකද කරන්නෙ කියලා.?

එතකොට තමයි මට තරු පෙනුනෙ.  මොකෝ කෙටියෙන් කියන්න කියලා උදේට පල්ලි ගිහිල්ලා සීනු කූඩුවට හරි ලැබුංගේ ඉස්තෝප්පුවට හරි වෙලා ඉඳලා සතියේ ඕපදූප අහගෙන එනවා කියන්නයැ. ඉතින් ඒක නිසා අද හිතුනා ඉරිදට පල්ලියේදි කතෝලිකයො මොකද කරන්නෙ කියලා හැමෝටම කියලා දෙන්න. හරි විදිහට කියනවානම් දිව්‍ය පූජාව කියන්නේ මොකක්ද කියලා තමයි අද කියන්නෙ. හැබැයි ගැඹුරින් කරුණු විග්‍රහ කරන්න නම් බලාපොරොත්තුවක් නෑ. පොදුවේ හැමෝටම තේරෙන්න කියන්නම්.

ගාණු ළාමයි එන්න මේ පය්යිය වටේ තූත්තිරි ගලාවන්ඩ

කලින් පෝස්ට් එකෙදි වගේම අදත් කියන්න යන්නෙ කථාවක්. සමහර කට්ටිය නම් මගෙ බ්ලොග් එකේ නිකම්ම නිකම් කතා කියනවට කැමති නෑලු. :) ඒක නිසාම කථාව කියන්න කලින් පොඩ්ඩක් වට වන්දනාවෙ ගිහිල්ලම එන්නම්.

ලොරොන්සෝ ද අල්මේදා

ඕගොල්ලො ඉස්කෝලෙ ගියානම් දන්නවා ඇතිනෙ අපේ රට ඉතිහාසෙ එක්තරා කාලෙකදි යුරෝපීය ජාතින්ට යටත්වෙලා හිටිබව.  මුලින්ම පෘතුගීසීන්ට ඊටපස්සෙ ලන්දේසීන්ට ඊටත් පස්සෙ ඉංග්‍රීසීන්ට යටත් වෙලා තිබුණා. ඉතින් පුතේ, ඔය පෘතුගීසීන් තමයි අපේ රටට රෝමානු කතෝලික ආගම ගෙනාවෙ. මතකද අර මී හරක් හමක් එලාගන්න තරම් ඉඩක් ඉල්ලුව සිද්ධිය? ඒ ඉල්ලුවෙත් මේ ගොල්ලොම තමා. ඉතින්1505දි හාහා පුරා කියලා ලංකාවට ගොඩබැහැපු පෘතුගීසී නැව්වල හිටපු පූජකවරුන් මගින් අපේ රටේත් රෝමානු කතෝලික දහම පැතිරෙනවා. 

අයිසෙ, එතකොට ටී වී එක............

පැන මඩ කඩිති වැවු තාවුලු වැහි     කාලේ
පෙන්වා මග නොමග නොවැටී යන තාලේ
සිප් කිරි පෙවූ මූසිලයින් උඩු            මාලේ
අපෙ ගුරුතුමා යයි තාමත්        ඉස්කොලේ

දුෂ්කර ගමක මඩෙන් වැකුණු මාවතක, ජාතික ඇඳුමින් සැරසී, කලු කුඩයකුත් පොත් කිහිපයකුත් අතින්ගෙන කලු පාට රාමුවක් සහිත කණ්ණාඩි කුට්ටමක් දමාගෙන, පා නගන ගුරුතුමෙකු සිහියට නැඟෙනවා නේද?   මඩ කඩිති පැන පැන ආ ගුරුතුමන්ලා මතකයේ නැතත් රෙද්ද බැනියම ඇඳගෙන බසයේ නැගී පාසලට පැමිණි  ගුරුතුමන්ලා කිහිඅදෙනෙකුව මට තාමත් මතකයි.  දැන් නම් එවැනි ගුරුවරු බොහෝදෙනෙක් විශ්‍රාම සුවයෙන් කල්යවනවා වන්නට පුළුවන.  අද කතාව එවැනි ගුරුතුමන්ලා දෙදෙනෙක් ගැන.